zaterdag 19 december 2009
vrijdag 18 december 2009
donderdag 17 december 2009
Sneeuwengeltje
Het is 's ochtends voor zeven uur. Veerle komt naar onze kamer gerend. 'En? Heeft het gesneeuwd?' Ze rent naar haar eigen kamer en mompelt een beetje teleurgesteld. 'Ze zeiden gisteren op het Jeugdjournaal dat het zou gaan sneeuwen!'
Een uurtje later ligt er wel een laagje sneeuw.
Een uurtje later ligt er wel een laagje sneeuw.
donderdag 10 december 2009
Familiekwaal
Veerle heeft haar eerste rapport uit haar hele schoolcarriere gekregen. En we zijn erg tevreden.
Het gaat erg goed met haar op school. Niet alleen met de schoolvakken (taal, rekenen, lichamelijke oefening, handvaardigheid e.d.), maar ook met haar gedrag naar haar klasgenootjes en de juffen toe.
Dat bleek ook tijdens de 10 minutengesprekken. De juffen konden er erg kort over zijn: het gaat erg goed met Veerle op school. Ja, ze is wat verlegen, maar dat is de aard van het beestje.
Die verlegenheid is echt een 'familiekwaal'. Maar da's helemaal niet erg... toch? Bij Marijn lijkt het wel voor wat problemen te zorgen. Hij durft bijvoorbeeld nog steeds niet te praten in de kring. Zijn juffen vertelden dat ze het gevoel hebben dat hij door zijn verlegenheid niet laat zien wat hij kan. Hij is ook in zijn contact met de juffen nog steeds heel erg verlegen. Is hij niet te testen. Want hoe kun je weten of een kind kan rijmen als hij zijn mond niet open doet?
Maar ja... wat doe je eraan? We moedigen hem aan en geven hem complimenten. Meer kunnen we toch niet doen?
Het gaat erg goed met haar op school. Niet alleen met de schoolvakken (taal, rekenen, lichamelijke oefening, handvaardigheid e.d.), maar ook met haar gedrag naar haar klasgenootjes en de juffen toe.
Dat bleek ook tijdens de 10 minutengesprekken. De juffen konden er erg kort over zijn: het gaat erg goed met Veerle op school. Ja, ze is wat verlegen, maar dat is de aard van het beestje.
Die verlegenheid is echt een 'familiekwaal'. Maar da's helemaal niet erg... toch? Bij Marijn lijkt het wel voor wat problemen te zorgen. Hij durft bijvoorbeeld nog steeds niet te praten in de kring. Zijn juffen vertelden dat ze het gevoel hebben dat hij door zijn verlegenheid niet laat zien wat hij kan. Hij is ook in zijn contact met de juffen nog steeds heel erg verlegen. Is hij niet te testen. Want hoe kun je weten of een kind kan rijmen als hij zijn mond niet open doet?
Maar ja... wat doe je eraan? We moedigen hem aan en geven hem complimenten. Meer kunnen we toch niet doen?
dinsdag 1 december 2009
Marijn ontdekt letters
Tot voor kort was Marijn vooral een cijferman(netje) en had helemaal niks met letters. Maar daar is nu toch echt verandering in gekomen. Marijn heeft de letters ontdekt.
Zijn eerste interesse in letters en woorden had vooral te maken met het onderwerp (Mama? Wat ruimt er op stoep? POEP!) Het luisteren de lettergrepen ging op naam (Ma-rijn) of wederom zijn favoriete onderwerp (poe-pe-scheet).
Net toen ik eraan begon te twijfelen of het ooit nog goed zou komen met mijn zoon, kwam hij van school met het volgende:
En gisteren vond ik op tafel deze tekening:
We kunnen dus wel stellen dat Marijn de letters nu écht heeft ontdekt. Ik ben erg benieuwd met wat voor tekeningen hij ons de komende tijd gaat verrassen.
Zijn eerste interesse in letters en woorden had vooral te maken met het onderwerp (Mama? Wat ruimt er op stoep? POEP!) Het luisteren de lettergrepen ging op naam (Ma-rijn) of wederom zijn favoriete onderwerp (poe-pe-scheet).
Net toen ik eraan begon te twijfelen of het ooit nog goed zou komen met mijn zoon, kwam hij van school met het volgende:
En gisteren vond ik op tafel deze tekening:
We kunnen dus wel stellen dat Marijn de letters nu écht heeft ontdekt. Ik ben erg benieuwd met wat voor tekeningen hij ons de komende tijd gaat verrassen.
zondag 29 november 2009
Zonder zwembandjes
We zijn er klaar voor, maar we moeten nog even wachten. We staan met een hele groep kindjes en hun papa, mama of opa te wachten. Dan horen we muziek en we mogen gaan lopen. We zwaaien trots naar de opa's, oma's, Marijn en papa. We lopen naar de derde startblok. Veerle zwemt vandaag af voor diploma A en ik 'moest' ook mee. Ik denk dat ik het even spannend vind als zij.
Alles verloopt zonder problemen: eerst een halve baan op onze buik, onder het touw door en dan nog een halve baan op onze rug. En dat allemaal met onze kleren aan. Gelukkig mogen we onze kleren uittrekken na die eerste baan. Nou ja... we houden ons badpak aan, maar Marijn roept desondanks toch erg trots: Kijk! Daar loopt mijn mama in haar blootje!!! Vervolgens zwemmen we nog twee banen op onze buik en twee op onze rug. Veerle moet aan het begin van de eerste baan nog even onder water door het gat zwemmen, maar dat gaat ook zonder problemen. Daarna is het drijven aan de beurt: een korte op onze buik en een korte op onze rug. We moeten zelfs nog een borstcrawl en een rugcrawl laten zien. Pffff toen ik opging voor diploma A hoefden we die echt nog niet te beheersen. Ik kan me eigenlijk helemaal niet herinneren dat ik de borst- en rugcrawl ooit heb geleerd op zwemles. En ik heb toch echt diploma A en B. Als laatste moeten we watertrappelen.
De kinderen gaan naar de zwemjuffen en horen al of ze geslaagd zijn. Ja! En gelukkig hebben de papa's, mama's en opa's die meezwommen ook wel een soort diploma verdiend. Gelukkig maar! Heb ik toch niet voor niks meegezwommen. We kleden ons snel om en gaan naar het sportcafé waar de diploma's worden uitgereikt.
De opa's en oma's, Marijn en Antoine staan al met een trotse glimlach op hun gezicht op ons te wachten. Veerle neemt haar diploma in ontvangst en ik mijn Meezwemcertficaat.
Als naar huis gaan, zeg ik tegen Veerle dat de volgende keer als we gaan zwemmen ze helemaal geen zwembandjes meer aan hoeft in het zwembad. Ze kijkt me verbaasd aan. Hoezo dan? Nou, als je diploma A hebt, betekent het dat je écht kan zwemmen! Dus dan hoef je als je ergens in een zwembad bent, geen zwembandjes meer aan!
Ze herinnert me er even later wel aan dat als je je zwemdiploma hebt, er nog iets belangrijks te gebeuren staat: dan mag je namelijk oorbellen laten schieten. Sja... belofte maakt schuld, he....
Alles verloopt zonder problemen: eerst een halve baan op onze buik, onder het touw door en dan nog een halve baan op onze rug. En dat allemaal met onze kleren aan. Gelukkig mogen we onze kleren uittrekken na die eerste baan. Nou ja... we houden ons badpak aan, maar Marijn roept desondanks toch erg trots: Kijk! Daar loopt mijn mama in haar blootje!!! Vervolgens zwemmen we nog twee banen op onze buik en twee op onze rug. Veerle moet aan het begin van de eerste baan nog even onder water door het gat zwemmen, maar dat gaat ook zonder problemen. Daarna is het drijven aan de beurt: een korte op onze buik en een korte op onze rug. We moeten zelfs nog een borstcrawl en een rugcrawl laten zien. Pffff toen ik opging voor diploma A hoefden we die echt nog niet te beheersen. Ik kan me eigenlijk helemaal niet herinneren dat ik de borst- en rugcrawl ooit heb geleerd op zwemles. En ik heb toch echt diploma A en B. Als laatste moeten we watertrappelen.
De kinderen gaan naar de zwemjuffen en horen al of ze geslaagd zijn. Ja! En gelukkig hebben de papa's, mama's en opa's die meezwommen ook wel een soort diploma verdiend. Gelukkig maar! Heb ik toch niet voor niks meegezwommen. We kleden ons snel om en gaan naar het sportcafé waar de diploma's worden uitgereikt.
De opa's en oma's, Marijn en Antoine staan al met een trotse glimlach op hun gezicht op ons te wachten. Veerle neemt haar diploma in ontvangst en ik mijn Meezwemcertficaat.
Als naar huis gaan, zeg ik tegen Veerle dat de volgende keer als we gaan zwemmen ze helemaal geen zwembandjes meer aan hoeft in het zwembad. Ze kijkt me verbaasd aan. Hoezo dan? Nou, als je diploma A hebt, betekent het dat je écht kan zwemmen! Dus dan hoef je als je ergens in een zwembad bent, geen zwembandjes meer aan!
Ze herinnert me er even later wel aan dat als je je zwemdiploma hebt, er nog iets belangrijks te gebeuren staat: dan mag je namelijk oorbellen laten schieten. Sja... belofte maakt schuld, he....
zondag 22 november 2009
Het doet vreselijk veel zeer...
Het is bijna etenstijd. Ik zit aan tafel een tijdschrift te lezen en Veerle en Marijn spelen met de Lego. Marijn begint ineens vreselijk te huilen. 'Mama! Mijn wiebeltand doet vreselijk veel zeer!'
Hij komt naar me toe en wil bij me op schoot. Ik troost hem en geef aan dat ik denk dat het met de pijn wel meevalt, maar dat ik me wel voor kan stellen dat hij een beetje geschrokken is. En dat het ook vreselijk spannend is als je eerste wiebeltand eruit gaat. Natuurlijk mag je dan een beetje huilen.
Ik kijk in zijn mond en zie dat de tand, die al maanden aan het wiebelen is, nu echt nog maar een heel klein beetje vast zit. Ik vraag of ik de tand er misschien uit mag pakken. Marijn is daar heel duidelijk in: nee! Ik moet me bedwingen om 'm er toch niet heel snel uit te halen (we kunnen het immers maar achter de rug hebben...), maar besluit het toch anders aan te pakken.
Als Marijn een beetje gecalmeerd is, zeg ik tegen hem dat ik denk dat de tand er wel uit zal gaan als hij zelf nog wat met zijn tandje wiebelt en hem er zelf probeert uit te pakken.
Zus en ervaringsdeskundige Veerle coacht hem ook nog even. 'Het is heel spannend als je eerste wiebeltand eruit gaat, maar het doet echt geen pijn, hoor!'
Marijn verzamelt wat moed en voelt aan zijn wiebeltand. Hij vindt het toch wat spannend en kruipt wat dichter tegen me aan. En dan ineens legt hij een klein bebloed tandje op tafel en roept: 'Jaaaaaaaaaaaaa! Mijn wiebeltand is eruit!' Hij springt van mijn schoot af en rent snel naar Antoine toe (die net op dat moment iets uit de schuur aan het halen is). 'Papaaaaaaaaaa! Mijn wiebeltand is eruit!'
Marijn belt vervolgens meteen al zijn opa's en oma's op om het goede nieuws te vertellen.
Als we even later aan het eten zijn, vraag ik of het nu echt vreselijk veel pijn deed toen zijn tand eruit ging. 'Ik voelde er helemaal niks van!'
Hij komt naar me toe en wil bij me op schoot. Ik troost hem en geef aan dat ik denk dat het met de pijn wel meevalt, maar dat ik me wel voor kan stellen dat hij een beetje geschrokken is. En dat het ook vreselijk spannend is als je eerste wiebeltand eruit gaat. Natuurlijk mag je dan een beetje huilen.
Ik kijk in zijn mond en zie dat de tand, die al maanden aan het wiebelen is, nu echt nog maar een heel klein beetje vast zit. Ik vraag of ik de tand er misschien uit mag pakken. Marijn is daar heel duidelijk in: nee! Ik moet me bedwingen om 'm er toch niet heel snel uit te halen (we kunnen het immers maar achter de rug hebben...), maar besluit het toch anders aan te pakken.
Als Marijn een beetje gecalmeerd is, zeg ik tegen hem dat ik denk dat de tand er wel uit zal gaan als hij zelf nog wat met zijn tandje wiebelt en hem er zelf probeert uit te pakken.
Zus en ervaringsdeskundige Veerle coacht hem ook nog even. 'Het is heel spannend als je eerste wiebeltand eruit gaat, maar het doet echt geen pijn, hoor!'
Marijn verzamelt wat moed en voelt aan zijn wiebeltand. Hij vindt het toch wat spannend en kruipt wat dichter tegen me aan. En dan ineens legt hij een klein bebloed tandje op tafel en roept: 'Jaaaaaaaaaaaaa! Mijn wiebeltand is eruit!' Hij springt van mijn schoot af en rent snel naar Antoine toe (die net op dat moment iets uit de schuur aan het halen is). 'Papaaaaaaaaaa! Mijn wiebeltand is eruit!'
Marijn belt vervolgens meteen al zijn opa's en oma's op om het goede nieuws te vertellen.
Als we even later aan het eten zijn, vraag ik of het nu echt vreselijk veel pijn deed toen zijn tand eruit ging. 'Ik voelde er helemaal niks van!'
maandag 16 november 2009
Mama kan goed rekenen! Of toch niet?
Naar verhalen luisteren vindt Marijn niet zo leuk en 'zelf' een boek lezen is ook niet zo aan hem besteed. Wat hij wel leuk vindt, zijn cijfers en sommen.
Het kan dus zomaar voorkomen dat Marijn helemaal uit het niets een som roept als wij aan tafel zitten om te eten.
Mama, wat is drie erbij vijf erbij vier?
Uhm.... 12!
Hoe weet jij dat?
Nou gewoon, dat heb ik uitgerekend.
Zo mama, jij kunt wel goed rekenen!
Veerle is overigens ook erg onder de indruk van mijn rekencapaciteiten. Zij weet inmiddels ook dat er tafels bestaan (de tafel van 1 heeft ze inmiddels al onder de knie ;-)). Ze vindt het erg knap van mij dat ik mijn tafeldiploma gehaald heb toen ik op school zat.
De conclusie van mijn kinderen is dus dat ik erg goed kan rekenen. Maar is dat wel zo? Op een forum waar ik meeschrijf, postte iemand de volgende som: 6+18:3x1/4
Na enig rekenwerk kwam ik met de uitkomst 30 op de proppen. Helemaal trots was ik omdat ik zowaar het regeltje Meneer Van Dale Wacht Op Antwoord uit mijn geheugen op kon diepen. Maar wat blijkt nou? Ze hebben Meneer van Dale ontslagen! Op Kinderen Leren Rekenen staat de uitleg. Het is duidelijk... in de vorige eeuw was ik dan misschien een prima rekenaar, maar in deze eeuw toch niet meer.
Ik vraag me alleen af hoe het komt dat ik helemaal nooit iets gehoord heb over deze nieuwe regel. Over nieuwe spellingsafspraken worden de kranten volgeschreven. Maar over nieuwe rekenregels lees je nooit wat.
Het kan dus zomaar voorkomen dat Marijn helemaal uit het niets een som roept als wij aan tafel zitten om te eten.
Mama, wat is drie erbij vijf erbij vier?
Uhm.... 12!
Hoe weet jij dat?
Nou gewoon, dat heb ik uitgerekend.
Zo mama, jij kunt wel goed rekenen!
Veerle is overigens ook erg onder de indruk van mijn rekencapaciteiten. Zij weet inmiddels ook dat er tafels bestaan (de tafel van 1 heeft ze inmiddels al onder de knie ;-)). Ze vindt het erg knap van mij dat ik mijn tafeldiploma gehaald heb toen ik op school zat.
De conclusie van mijn kinderen is dus dat ik erg goed kan rekenen. Maar is dat wel zo? Op een forum waar ik meeschrijf, postte iemand de volgende som: 6+18:3x1/4
Na enig rekenwerk kwam ik met de uitkomst 30 op de proppen. Helemaal trots was ik omdat ik zowaar het regeltje Meneer Van Dale Wacht Op Antwoord uit mijn geheugen op kon diepen. Maar wat blijkt nou? Ze hebben Meneer van Dale ontslagen! Op Kinderen Leren Rekenen staat de uitleg. Het is duidelijk... in de vorige eeuw was ik dan misschien een prima rekenaar, maar in deze eeuw toch niet meer.
Ik vraag me alleen af hoe het komt dat ik helemaal nooit iets gehoord heb over deze nieuwe regel. Over nieuwe spellingsafspraken worden de kranten volgeschreven. Maar over nieuwe rekenregels lees je nooit wat.
maandag 9 november 2009
Ben je boos? Pluk een...
Veerle is boos. Heel erg boos. En om dat duidelijk te maken, schreef ze een brief...
Oftwel:
Antoine
is
koe
poep
diarree
Oftwel:
Antoine
is
koe
poep
diarree
vrijdag 6 november 2009
Kleren maken de vrouw
Twijfelend sta ik voor mijn kledingkast. Zal ik een broek en een t-shirt aantrekken of toch maar een jurk? En welke schoenen kan ik het beste aandoen? Voor Veerle was ik snel klaar: zij krijgt een korte broek, een t-shirt en haar oude gymschoenen aan. Eigenlijk zou Veerle veel liever een jurk aandoen, maar alle jurken die in aanmerking komen zijn te kort.
Uiteindelijk kies ik voor mezelf een beige jurk en zwarte schoenen. Ik doe alles in een grote tas, prop er twee handdoeken bij en we kunnen op stap.
Als we ons omgekleed hebben, blijkt dat ik de enige mama ben die een jurk aan heeft gedaan. En nu ik hem aan heb, merk ik dat mijn jurk toch wel een beetje erg lang is. Nou ja, ik zal het er toch mee moeten doen.
Veerle pakt mijn hand vast. Ze vindt het toch erg spannend allemaal. Ze is blij dat ik ben meegekomen. Ik ga op een bankje zitten en Veerle klimt bij me op schoot. Ze is al zo groot en op momenten als deze toch nog wel een beetje klein. We moeten even wachten, maar dan mogen we beginnen.
Veerle zorgt ervoor dat we vooraan staan. Er worden instructies gegeven en dan... Dan springen we tegelijk in het zwembad en zwemmen met onze kleren aan naar de overkant. Eerst op onze buik, daarna een klein stukje onder water en dan nog een stukje op onze rug.
Mijn grote meisje glimt van trots als we het water uitklimmen. Ze vindt het zo leuk dat ik ben meegekomen naar de diplomatraining van zwemles. Ik vergeet op slag dat ik overwogen heb om niet mee te zwemmen. Want eigenlijk moet ik stiekem bekennen dat ik het toch wel leuk vond. Niet alleen voor Veerle, maar ook voor mezelf.
Uiteindelijk kies ik voor mezelf een beige jurk en zwarte schoenen. Ik doe alles in een grote tas, prop er twee handdoeken bij en we kunnen op stap.
Als we ons omgekleed hebben, blijkt dat ik de enige mama ben die een jurk aan heeft gedaan. En nu ik hem aan heb, merk ik dat mijn jurk toch wel een beetje erg lang is. Nou ja, ik zal het er toch mee moeten doen.
Veerle pakt mijn hand vast. Ze vindt het toch erg spannend allemaal. Ze is blij dat ik ben meegekomen. Ik ga op een bankje zitten en Veerle klimt bij me op schoot. Ze is al zo groot en op momenten als deze toch nog wel een beetje klein. We moeten even wachten, maar dan mogen we beginnen.
Veerle zorgt ervoor dat we vooraan staan. Er worden instructies gegeven en dan... Dan springen we tegelijk in het zwembad en zwemmen met onze kleren aan naar de overkant. Eerst op onze buik, daarna een klein stukje onder water en dan nog een stukje op onze rug.
Mijn grote meisje glimt van trots als we het water uitklimmen. Ze vindt het zo leuk dat ik ben meegekomen naar de diplomatraining van zwemles. Ik vergeet op slag dat ik overwogen heb om niet mee te zwemmen. Want eigenlijk moet ik stiekem bekennen dat ik het toch wel leuk vond. Niet alleen voor Veerle, maar ook voor mezelf.
zaterdag 31 oktober 2009
Halloween
Jawel! Veerle heeft het er al daaaaaaagen over. Maar vandaag is het dan toch echt Halloween. Dus heeft Veerle een schitterende Halloween tekening gemaakt.
dinsdag 13 oktober 2009
Huiswerk?
Het verschil tussen groep 2 en groep 3 lijkt op het eerste gezicht niet zo heel groot. Eigenlijk zit er alleen maar de grote vakantie tussen. Maar toch lijkt het verschil soms groter dan zes weken.
Veerle en haar vriendinnetje kwamen de klas uit gerend. Ze hadden een papiertje bij zich en keken allebei verrukt. 'We hebben huiswerk!' De mama van het vriendinnetje en ik keken elkaar verbaasd aan. Huiswerk? In groep 3? Daar hadden ze toch niets over verteld tijdens de informatieavond van groep 3?
Toen we naar huis liepen vroeg ik aan Veerle wat het huiswerk precies was en wanneer het af moest zijn. 'Oh, maar het is eigenlijk geen huiswerk! Het is gewoon iets wat we thuis kunnen oefenen. Het hoeft niet per se, maar het is leuk!' O.k. duidelijk, het was geen écht huiswerk. Opgelucht haalde ik adem. Ze liep gewoon op schema en ik hoefde me geen zorgen te gaan maken.
Thuis gekomen bleek dat Veerle een ander idee had over huiswerk maken dan dat het eigenlijk bedoeld is.
'Kom Marijn, we gaan schooltje spelen! Ga zitten en mondje dicht.'
Marijn ging gehoorzaam aan tafel zitten en keek afwachtend naar de juf.
'Kijk, dit is de letter "i". Hier staat een puntje en dan moet je zo en zo de "i" schrijven. Ik doe het even voor en dan mag jij het nadoen.
Marijn pakt een potlood en produceert ook iets wat met enige fantasie lijkt op een letter "i".
'Ja, knap gedaan! En nu die andere...'
Marijn begint te wiebelen op zijn stoel en kijkt Veerle aan.
'Nou kom op, je kunt het!
'Ja, maar dat wil ik niet! Ik wil SPELEN!'
Veerle kijkt een beetje teleurgesteld. Ze hebben precies twee minuten schooltje gespeeld. Want als je schooltje speelt, is het natuurlijk de bedoeling dat je gaat werken en niet gaat spelen! Net zoals in groep 3. Daar wordt ook eigenlijk niet meer gespeeld. Daar moet gewerkt worden. Ze spelen ook niet meer buiten in groep 3. Nee, ze hebben voortaan pauze.
Veerle en haar vriendinnetje kwamen de klas uit gerend. Ze hadden een papiertje bij zich en keken allebei verrukt. 'We hebben huiswerk!' De mama van het vriendinnetje en ik keken elkaar verbaasd aan. Huiswerk? In groep 3? Daar hadden ze toch niets over verteld tijdens de informatieavond van groep 3?
Toen we naar huis liepen vroeg ik aan Veerle wat het huiswerk precies was en wanneer het af moest zijn. 'Oh, maar het is eigenlijk geen huiswerk! Het is gewoon iets wat we thuis kunnen oefenen. Het hoeft niet per se, maar het is leuk!' O.k. duidelijk, het was geen écht huiswerk. Opgelucht haalde ik adem. Ze liep gewoon op schema en ik hoefde me geen zorgen te gaan maken.
Thuis gekomen bleek dat Veerle een ander idee had over huiswerk maken dan dat het eigenlijk bedoeld is.
'Kom Marijn, we gaan schooltje spelen! Ga zitten en mondje dicht.'
Marijn ging gehoorzaam aan tafel zitten en keek afwachtend naar de juf.
'Kijk, dit is de letter "i". Hier staat een puntje en dan moet je zo en zo de "i" schrijven. Ik doe het even voor en dan mag jij het nadoen.
Marijn pakt een potlood en produceert ook iets wat met enige fantasie lijkt op een letter "i".
'Ja, knap gedaan! En nu die andere...'
Marijn begint te wiebelen op zijn stoel en kijkt Veerle aan.
'Nou kom op, je kunt het!
'Ja, maar dat wil ik niet! Ik wil SPELEN!'
Veerle kijkt een beetje teleurgesteld. Ze hebben precies twee minuten schooltje gespeeld. Want als je schooltje speelt, is het natuurlijk de bedoeling dat je gaat werken en niet gaat spelen! Net zoals in groep 3. Daar wordt ook eigenlijk niet meer gespeeld. Daar moet gewerkt worden. Ze spelen ook niet meer buiten in groep 3. Nee, ze hebben voortaan pauze.
dinsdag 29 september 2009
Oefenen, oefenen, oefenen
In groep 3 leer je niet alleen lezen, je leert ook schrijven.
En om goed te leren schrijven, moet je heel veel oefenen. Dat doen ze op school natuurlijk, maar Veerle is wel erg enthousiast. Thuis oefent ze -als ze eigenlijk zou moeten slapen- de schrijfletters nog een keertje extra.
Daar hoef ik haar helemaal niet in te begeleiden. Ze pakt het oefenen meteen gestructureerd aan. Ze bedenkt de opgave, tekent de opgave (incl. de lijntjes waartussen ze moet schrijven en het puntje waar ze moet beginnen met schrijven), ze maakt de opgave en tenslotte kijkt ze de opgave zelf na. Ze doet zelfs aan belonen als ze de opgave goed heeft uitgevoerd: een mooie tekening... net zo mooi als de sticker van de juf op school.
En om goed te leren schrijven, moet je heel veel oefenen. Dat doen ze op school natuurlijk, maar Veerle is wel erg enthousiast. Thuis oefent ze -als ze eigenlijk zou moeten slapen- de schrijfletters nog een keertje extra.
Daar hoef ik haar helemaal niet in te begeleiden. Ze pakt het oefenen meteen gestructureerd aan. Ze bedenkt de opgave, tekent de opgave (incl. de lijntjes waartussen ze moet schrijven en het puntje waar ze moet beginnen met schrijven), ze maakt de opgave en tenslotte kijkt ze de opgave zelf na. Ze doet zelfs aan belonen als ze de opgave goed heeft uitgevoerd: een mooie tekening... net zo mooi als de sticker van de juf op school.
donderdag 24 september 2009
Groot verdriet
Marijn is verdrietig. Heel erg verdrietig. En waarom? Omdat het niet lukt...
Deze week kwam Marijn thuis met de mededeling dat zijn vriendinnetje haar strikdiploma heeft gehaald. Tja... en dan kan hij natuurlijk niet achterblijven. Dus ging hij aan de slag. Oefenen, oefenen, oefenen.
En iedere keer is het groot verdriet. Ik laat hem iedere keer stap voor stap zien hoe je moet strikken. Dan doen we het samen. Ik moedig hem aan. Kijk toe. Hij oefent zelf en dan is het huilen.
Ik durf hem bijna geen veterschoenen meer aan te geven... Vervelend hoor dat hij zichzelf zo in de weg zit omdat het niet gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Erg vermoeiend en... als ik eerlijk ben ook wel herkenbaar. (Ik heb er inmiddels wel mee om leren gaan, maar toen ik zo oud was als Marijn heb ik vast ook wel eens gehuild als iets niet ging zoals ik het had bedacht...)
Deze week kwam Marijn thuis met de mededeling dat zijn vriendinnetje haar strikdiploma heeft gehaald. Tja... en dan kan hij natuurlijk niet achterblijven. Dus ging hij aan de slag. Oefenen, oefenen, oefenen.
En iedere keer is het groot verdriet. Ik laat hem iedere keer stap voor stap zien hoe je moet strikken. Dan doen we het samen. Ik moedig hem aan. Kijk toe. Hij oefent zelf en dan is het huilen.
Ik durf hem bijna geen veterschoenen meer aan te geven... Vervelend hoor dat hij zichzelf zo in de weg zit omdat het niet gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Erg vermoeiend en... als ik eerlijk ben ook wel herkenbaar. (Ik heb er inmiddels wel mee om leren gaan, maar toen ik zo oud was als Marijn heb ik vast ook wel eens gehuild als iets niet ging zoals ik het had bedacht...)
dinsdag 15 september 2009
Een écht diploma!
Marijn heeft zijn tweede échte diploma gehaald. Zijn eerste échte diploma haalde hij net iets voor zijn vierde verjaardag. Dat was echt heel erg knap van hem. Vooral omdat hij zijn diploma toen haalde door het grootste deel van de tijd te slapen. Da's toch wel een hele prestatie.
We waren er ook eigenlijk helemaal niet op voorbereid dat hij een diploma zou halen. Of eigenlijk moet ik zeggen ik was er niet op voorbereid. Dus hadden we Marijn er ook helemaal niet op voor kunnen bereiden. Je kunt eigenlijk zeggen dat het dus extra knap van hem is dat hij zijn diploma gehaald heeft!
Wat voor diploma het is???
Een dapperheidsdiploma! Marijn is namelijk naar de KNO arts geweest. Eind vorig schooljaar was Marijn door de logopediste van school onderzocht. Zij kwam tot de conclusie dat Marijn een kleine achterstand heeft op zijn mondelinge taalvaardigheid en dat hij erg nasaal klinkt. Ze wilde dat wij Marijn zouden laten onderzoeken door de KNO arts om te bekijken of zijn neusamandelen niet te groot zijn waardoor Marijn wellicht niet helemaal goed hoort.
Ik dacht eigenlijk dat zo'n onderzoek bij de KNO arts alleen bestond uit het 'bekijken van neus (?), oren en keel' en wellicht een foto. En omdat Marijn op het gebied van 'je laten bekijken door een dokter' al een ruime ervaring heeft door zijn bezoekjes aan de orthoptist, hebben we hem niet echt voorbereid. Hij zou gewoon naar de 'neuzendokter' gaan, die met een lampje in zijn neus, oren en keel zou kijken.
Maar het was toch net wat complexer. Het deel 'bekijken met het lampje' klopte (al vraag ik me af of zo'n dokter nou met een lampje in iemands neus gaat kijken...) maar er kwam nog meer aan te pas. Zo was er allereerst de stofzuiger. Er zat flink wat oorsmeer in zijn oren -wat het slechte gehoor natuurlijk ook al kan verklaren- dus kwam er (volgens Marijn) een stofzuiger aan te pas om het oorsmeer te verwijderen. Vervolgens moest Marijn op de foto ('dat was een fotocamera met een computer!') en als laatste moest hij bloed laten prikken. Dat bloedprikken was nodig voor een allergietest.
En met dat bloedprikken heeft Marijn dus een diploma verdiend! Een dapperheidsdiploma!
(Marijns eerste diploma was overigens ook een Dapperheidsdiploma. Hij heeft dat diploma gehaald toen zijn ogen operatief recht zijn gezet.)
We waren er ook eigenlijk helemaal niet op voorbereid dat hij een diploma zou halen. Of eigenlijk moet ik zeggen ik was er niet op voorbereid. Dus hadden we Marijn er ook helemaal niet op voor kunnen bereiden. Je kunt eigenlijk zeggen dat het dus extra knap van hem is dat hij zijn diploma gehaald heeft!
Wat voor diploma het is???
Een dapperheidsdiploma! Marijn is namelijk naar de KNO arts geweest. Eind vorig schooljaar was Marijn door de logopediste van school onderzocht. Zij kwam tot de conclusie dat Marijn een kleine achterstand heeft op zijn mondelinge taalvaardigheid en dat hij erg nasaal klinkt. Ze wilde dat wij Marijn zouden laten onderzoeken door de KNO arts om te bekijken of zijn neusamandelen niet te groot zijn waardoor Marijn wellicht niet helemaal goed hoort.
Ik dacht eigenlijk dat zo'n onderzoek bij de KNO arts alleen bestond uit het 'bekijken van neus (?), oren en keel' en wellicht een foto. En omdat Marijn op het gebied van 'je laten bekijken door een dokter' al een ruime ervaring heeft door zijn bezoekjes aan de orthoptist, hebben we hem niet echt voorbereid. Hij zou gewoon naar de 'neuzendokter' gaan, die met een lampje in zijn neus, oren en keel zou kijken.
Maar het was toch net wat complexer. Het deel 'bekijken met het lampje' klopte (al vraag ik me af of zo'n dokter nou met een lampje in iemands neus gaat kijken...) maar er kwam nog meer aan te pas. Zo was er allereerst de stofzuiger. Er zat flink wat oorsmeer in zijn oren -wat het slechte gehoor natuurlijk ook al kan verklaren- dus kwam er (volgens Marijn) een stofzuiger aan te pas om het oorsmeer te verwijderen. Vervolgens moest Marijn op de foto ('dat was een fotocamera met een computer!') en als laatste moest hij bloed laten prikken. Dat bloedprikken was nodig voor een allergietest.
En met dat bloedprikken heeft Marijn dus een diploma verdiend! Een dapperheidsdiploma!
(Marijns eerste diploma was overigens ook een Dapperheidsdiploma. Hij heeft dat diploma gehaald toen zijn ogen operatief recht zijn gezet.)
vrijdag 11 september 2009
Belangrijke dag vandaag
'Mama, weet je welke dag het is vandaag?' Marijn is net uit bed gekomen en komt naar me toegerend. Ik ben ook nog niet helemaal wakker dus antwoordt slaperig 'Vrijdag! Hoezo?' Marijn kijkt een beetje verontwaardigd. 'Nietus! Het is vandaag groep 2 dag!'
Het is stom van mij dat ik dat was vergeten. We hebben het zo druk met Veerle die in groep 3 zit en leer lezen, dat we Marijn bijna zouden vergeten...
Het is vandaag de eerste keer dat Marijn op vrijdagochtend naar school moet. Op de school van onze kinderen hoeven kinderen pas vanaf groep 2 op vrijdagochtend naar school.
Marijn voelt zich echt heel anders nu. Hij zit echt in groep 2 en hij is ook nog 'oudste kleuter'. En nu dus ook op vrijdagochtend naar school. Ik ben erg benieuwd wat voor oudste kleuterdingen ze vandaag gedaan hebben.
Het is stom van mij dat ik dat was vergeten. We hebben het zo druk met Veerle die in groep 3 zit en leer lezen, dat we Marijn bijna zouden vergeten...
Het is vandaag de eerste keer dat Marijn op vrijdagochtend naar school moet. Op de school van onze kinderen hoeven kinderen pas vanaf groep 2 op vrijdagochtend naar school.
Marijn voelt zich echt heel anders nu. Hij zit echt in groep 2 en hij is ook nog 'oudste kleuter'. En nu dus ook op vrijdagochtend naar school. Ik ben erg benieuwd wat voor oudste kleuterdingen ze vandaag gedaan hebben.
maandag 7 september 2009
Knoop
Veerle is inmiddels alweer 6 jaar oud (volgens zichzelf overigens al bijna 7!). Je zou dus denken dat ik inmiddels al wat gewend ben op het gebied van 'loslaten'.
Veerle heeft al heel wat eerste keren meegemaakt en ik heb alle momenten moedig doorstaan. En soms... Soms heb je weer zo'n moment... Je maag zit in de knoop. Je wil het liefst erbij blijven. Maar ja, soms gaat dat niet en soms wil je dochter niet dat je bij haar blijft.
Gisteren deed Veerle mee aan de Familyrun van de Tilburg Ten Miles. Nee, niet gezellig met mij, maar ze wilde alléén lopen. Ik bracht mijn grote meisje natuurlijk wel even naar de start. Ik tilde haar over het dranghek. Daar stond ze dan, helemaal alleen in de menigte. Het liefste was ik erachteraan geklommen. Ik informeerde voorzichtig of het allemaal wel goed was zo. Ja tuurlijk, mam! Moest ik erbij komen staan? Neee-heee! Je moet me zo meteen aan komen moedigen!
O.k. duidelijk. Ze gebaarde ook nog met haar hand zo van 'Weg, mams!'
Dus daar liep ik met mijn ziel onder mijn arm en een knoop in mijn maag aan de andere kant van het hek door tot voorbij de start. Mijn dochter uiteraard geen moment uit het oog verliezend.
Het startschot klonk en daar ging ze!
'Hup Veerle! Hup Veerle!'
Ze zag me niet eens! 'Hup Veerle!' Ah... ze hoorde me en wilde naar me toe lopen. 'Veerle, doorlopen!' En daar ging ze... Mijn kleine -maar toch ook al zo grote- meisje deed voor het eerst helemaal alleen mee aan een hardloopwedstrijd.
Ze heeft het echt heel goed gedaan! En ze was uiteraard erg trots op haar prestatie en op haar medaille. En ik ook natuurlijk.
Oh en de knoop was weg toen ik mijn kleine meisje weer gewoon bij me had, hoor....
Veerle heeft al heel wat eerste keren meegemaakt en ik heb alle momenten moedig doorstaan. En soms... Soms heb je weer zo'n moment... Je maag zit in de knoop. Je wil het liefst erbij blijven. Maar ja, soms gaat dat niet en soms wil je dochter niet dat je bij haar blijft.
Gisteren deed Veerle mee aan de Familyrun van de Tilburg Ten Miles. Nee, niet gezellig met mij, maar ze wilde alléén lopen. Ik bracht mijn grote meisje natuurlijk wel even naar de start. Ik tilde haar over het dranghek. Daar stond ze dan, helemaal alleen in de menigte. Het liefste was ik erachteraan geklommen. Ik informeerde voorzichtig of het allemaal wel goed was zo. Ja tuurlijk, mam! Moest ik erbij komen staan? Neee-heee! Je moet me zo meteen aan komen moedigen!
O.k. duidelijk. Ze gebaarde ook nog met haar hand zo van 'Weg, mams!'
Dus daar liep ik met mijn ziel onder mijn arm en een knoop in mijn maag aan de andere kant van het hek door tot voorbij de start. Mijn dochter uiteraard geen moment uit het oog verliezend.
Het startschot klonk en daar ging ze!
'Hup Veerle! Hup Veerle!'
Ze zag me niet eens! 'Hup Veerle!' Ah... ze hoorde me en wilde naar me toe lopen. 'Veerle, doorlopen!' En daar ging ze... Mijn kleine -maar toch ook al zo grote- meisje deed voor het eerst helemaal alleen mee aan een hardloopwedstrijd.
Ze heeft het echt heel goed gedaan! En ze was uiteraard erg trots op haar prestatie en op haar medaille. En ik ook natuurlijk.
Oh en de knoop was weg toen ik mijn kleine meisje weer gewoon bij me had, hoor....
zaterdag 5 september 2009
Zie ginds komt de stoomboot....
Jawel! Het is begin september. Hoog tijd om in winterse sferen te komen. Oftewel... Sinterklaassferen!
De eerste pepernoten hebben we al gespot bij Albert Heijn. En nog belangrijker... de eerste speelgoedgids is al op de mat gevallen. Veerle had de gids als eerste gespot. Vervolgens bivakkeerde ze de rest van de middag op haar kamer. Ze kwam alleen nog even naar beneden om lijm te pakken.
Na een uurtje of 2-3 kwam ze naar beneden. Ze was klaar. Ik vroeg me al af wat ze aan het doen was. Vol trots liet ze haar knutselwerkje zien. Het was een verlanglijstje voor Sinterklaas. Ze heeft zelfs een tekening van de Goedheiligman op de voorkant van haar verlanglijstje gemaakt.
Al bladerend in haar lijstje viel me iets op. Er stonden allemaal cadeaus in die 9,99 kosten. Maar ja... wat doe je dan als je een Playmobil manege in het boekje ziet staan? Die is namelijk veel duurder. Nou? Dan knip je de prijs die erbij staat uit en die plak je erbij. Je knipt er dan alleen even de eerste 6 vanaf. Dan kost zo'n ding nog maar 9,99 in plaats van 69,99 :-)
Nou wie weet trapt hij daar wel in. Sinterklaas is immers ook niet meer de jongste... toch?
De eerste pepernoten hebben we al gespot bij Albert Heijn. En nog belangrijker... de eerste speelgoedgids is al op de mat gevallen. Veerle had de gids als eerste gespot. Vervolgens bivakkeerde ze de rest van de middag op haar kamer. Ze kwam alleen nog even naar beneden om lijm te pakken.
Na een uurtje of 2-3 kwam ze naar beneden. Ze was klaar. Ik vroeg me al af wat ze aan het doen was. Vol trots liet ze haar knutselwerkje zien. Het was een verlanglijstje voor Sinterklaas. Ze heeft zelfs een tekening van de Goedheiligman op de voorkant van haar verlanglijstje gemaakt.
Al bladerend in haar lijstje viel me iets op. Er stonden allemaal cadeaus in die 9,99 kosten. Maar ja... wat doe je dan als je een Playmobil manege in het boekje ziet staan? Die is namelijk veel duurder. Nou? Dan knip je de prijs die erbij staat uit en die plak je erbij. Je knipt er dan alleen even de eerste 6 vanaf. Dan kost zo'n ding nog maar 9,99 in plaats van 69,99 :-)
Nou wie weet trapt hij daar wel in. Sinterklaas is immers ook niet meer de jongste... toch?
donderdag 20 augustus 2009
Puzzelkampioen!
Huize den Brok is verdeeld in twee kampen: de mannen en de vrouwen.
De mannen in Huize den Brok zijn onwijs goed in het maken van legpuzzels. De vrouwen bakken er helemaal niks van. En om eerlijk te zijn... de vrouwen vinden legpuzzels maken ook eigenlijk helemaal niet zo leuk.
Marijn kon al toen hij nog heel jong was, als de beste puzzelen. Echt veel beter dan zijn zus die 15 maanden ouder is. Hij heeft bijvoorbeeld zo'n 12-in-1 legpuzzel. Hierin zitten 12 verschillende legpuzzels. De eerste keer dat ik die doos opende, baalde ik als een stekker. Alle puzzelstukjes lagen door elkaar. Ik ben aan de klus begonnen en heb moedig alle puzzels gelegd en toen twaalf boterhamzakjes gepakt. De puzzelstukjes zouden voortaan bij elkaar blijven zodat ik in ieder geval niet hoefde te puzzelen. Toen op de een of andere manier de puzzelstukjes toch weer allemaal door elkaar lagen zag ik de bui al hangen: ik zou weer moeten puzzelen.
Maar nee, hoor. De toen 4-jarige Marijn kon het inmiddels al helemaal zelf!!! Ik was zo verbaasd. Hoe kreeg hij dat voor elkaar.
Vorige week mochten Veerle en Marijn allebei een puzzel uitkiezen. Marijn koos er eentje van (hoe kan het anders) CARS en Veerle iets prinsessenachtigs. Ik had al zo'n vermoeden dat Veerle er thuis niet naar om zou kijken (ze vindt er gewoon ook niet zoveel aan) en dat Marijn enthousiast aan de slag zou gaan. En inderdaad... Veerle had de puzzel nog niet eens opengemaakt of ik zag dat Marijn al een complete Bliksem McQueen bij elkaar had gepuzzeld.
Een paar dagen later vond ik op Veerles kamer de prinsessenpuzzel terug. Hij zat niet meer in de doos, maar hij was helemaal gelegd! Toen ik Veerle een complimentje gaf zei ze: "Oh... maar Marijn heeft me geholpen, hoor!"
De mannen in Huize den Brok zijn onwijs goed in het maken van legpuzzels. De vrouwen bakken er helemaal niks van. En om eerlijk te zijn... de vrouwen vinden legpuzzels maken ook eigenlijk helemaal niet zo leuk.
Marijn kon al toen hij nog heel jong was, als de beste puzzelen. Echt veel beter dan zijn zus die 15 maanden ouder is. Hij heeft bijvoorbeeld zo'n 12-in-1 legpuzzel. Hierin zitten 12 verschillende legpuzzels. De eerste keer dat ik die doos opende, baalde ik als een stekker. Alle puzzelstukjes lagen door elkaar. Ik ben aan de klus begonnen en heb moedig alle puzzels gelegd en toen twaalf boterhamzakjes gepakt. De puzzelstukjes zouden voortaan bij elkaar blijven zodat ik in ieder geval niet hoefde te puzzelen. Toen op de een of andere manier de puzzelstukjes toch weer allemaal door elkaar lagen zag ik de bui al hangen: ik zou weer moeten puzzelen.
Maar nee, hoor. De toen 4-jarige Marijn kon het inmiddels al helemaal zelf!!! Ik was zo verbaasd. Hoe kreeg hij dat voor elkaar.
Vorige week mochten Veerle en Marijn allebei een puzzel uitkiezen. Marijn koos er eentje van (hoe kan het anders) CARS en Veerle iets prinsessenachtigs. Ik had al zo'n vermoeden dat Veerle er thuis niet naar om zou kijken (ze vindt er gewoon ook niet zoveel aan) en dat Marijn enthousiast aan de slag zou gaan. En inderdaad... Veerle had de puzzel nog niet eens opengemaakt of ik zag dat Marijn al een complete Bliksem McQueen bij elkaar had gepuzzeld.
Een paar dagen later vond ik op Veerles kamer de prinsessenpuzzel terug. Hij zat niet meer in de doos, maar hij was helemaal gelegd! Toen ik Veerle een complimentje gaf zei ze: "Oh... maar Marijn heeft me geholpen, hoor!"
dinsdag 11 augustus 2009
's Avonds in het donker...
Veerle en Marijn zijn sinds kort helemaal into griezelen. Dat vinden ze leuk en vooral erg stoer. Daarom lees ik 's avonds ook voor een een heel spannend boek: Dolfje Weerwolfje.
Maar alleen voorlezen uit dat boek is echt niet spannend genoeg. Het moet echt Heel Spannend gemaakt worden als ik ga voorlezen. Het rolluik moet worden gesloten en wij gaan met z'n drietjes naast elkaar op het grote bed liggen. En dan haalt Veerle een enorm grote Maglite zaklamp tevoorschijn. Want sja... in het donker is het natuurlijk wel erg spannend enzo, maar voorlezen lukt nou eenmaal niet zonder licht.
Maar alleen voorlezen uit dat boek is echt niet spannend genoeg. Het moet echt Heel Spannend gemaakt worden als ik ga voorlezen. Het rolluik moet worden gesloten en wij gaan met z'n drietjes naast elkaar op het grote bed liggen. En dan haalt Veerle een enorm grote Maglite zaklamp tevoorschijn. Want sja... in het donker is het natuurlijk wel erg spannend enzo, maar voorlezen lukt nou eenmaal niet zonder licht.
donderdag 6 augustus 2009
Een 10 voor inzet
Vandaag zijn we samen met Oma T. naar de stad geweest. Het was erg gezellig zo met z'n viertjes. Veerle en Marijn kregen allebei een cadeautje: Veerle Hinkel Twister en Marijn een tractor van Playmobil.
Toen we thuis kwamen, moest die tractor uiteraard meteen in elkaar gezet worden. Eerst probeerde ik er onderuit te komen. 'Nee, Marijn... wacht maar tot papa er is. Die kan dat veel beter!' Maar Marijn had iets te goed naar zijn moeder geluisterd. 'Je kunt het toch proberen, mama? Het is helemaal niet erg als het niet meteen lukt. Gewoon proberen!' Hij gaf me zelfs een bemoedigende aai over mijn bol ;-)
Dus sja... wat doe je dan? Ik pakte de bouwtekening erbij en ging met frisse tegenzin aan de slag. Marijn week niet van mijn zijde. Toen het ding er echt als een tractor uit kwam te zien zei mijn coach enthousiast: 'Zie je nou wel! Als je het maar probeert!'
Iets later bleek dat ik echt geen talent heb voor het in elkaar zetten van Playmobil. Ik had de tekening niet goed gelezen en had iets verkeerd gemonteerd. Omdat ik bang was dat wanneer ik het ding demonteerde ik het echt stuk zou maken, zei ik tegen Marijn dat het niet gelukt is. De schep aan de voorkant van de tractor kreeg ik niet gemonteerd. Marijns reactie: 'Jammer! Maar het is helemaal niet erg. Je hebt wel goed je best gedaan!!!'
Toen we thuis kwamen, moest die tractor uiteraard meteen in elkaar gezet worden. Eerst probeerde ik er onderuit te komen. 'Nee, Marijn... wacht maar tot papa er is. Die kan dat veel beter!' Maar Marijn had iets te goed naar zijn moeder geluisterd. 'Je kunt het toch proberen, mama? Het is helemaal niet erg als het niet meteen lukt. Gewoon proberen!' Hij gaf me zelfs een bemoedigende aai over mijn bol ;-)
Dus sja... wat doe je dan? Ik pakte de bouwtekening erbij en ging met frisse tegenzin aan de slag. Marijn week niet van mijn zijde. Toen het ding er echt als een tractor uit kwam te zien zei mijn coach enthousiast: 'Zie je nou wel! Als je het maar probeert!'
Iets later bleek dat ik echt geen talent heb voor het in elkaar zetten van Playmobil. Ik had de tekening niet goed gelezen en had iets verkeerd gemonteerd. Omdat ik bang was dat wanneer ik het ding demonteerde ik het echt stuk zou maken, zei ik tegen Marijn dat het niet gelukt is. De schep aan de voorkant van de tractor kreeg ik niet gemonteerd. Marijns reactie: 'Jammer! Maar het is helemaal niet erg. Je hebt wel goed je best gedaan!!!'
woensdag 5 augustus 2009
Wat doe je tijdens de vakantie?
Veerle en Marijn hebben inmiddels een dikke week vakantie. Antoine en ik hebben helaas niet genoeg vakantiedagen om zes weken vrij te nemen, dus Veerle en Marijn gaan op de maandagen naar de BSO.
En wat doe je als je vakantie hebt op de BSO? Dan speel je.... schooltje met je BSO-vriendinnetjes! Tenminste... als je Veerle bent (Marijn vindt het vooral leuk om op de BSO te stoeien en te streetdancen).
Gisteravond waren Veerle en ik met z'n tweetjes thuis. 'De mannen' waren gaan fietsen. Ik was iets op de laptop aan het doen en Veerle zat aan tafel. Ik dacht dat ze zat te tekenen.
'Mama, hoeveel is 10 + 20?'
'Denk eens goed na?'
'Oh ja.. 30! En 3 + 7....uhm 10!'
'Wat ben je eigenlijk aan het doen, Veerle?'
'Ik maak groep 3 sommen!'
Veerle laat vol trots haar blaadje zien. Alle cijfers staan in spiegelbeeld. Ik ben een beetje verbaasd omdat ze de meeste cijfers de laatste tijd toch goed schrijft. Maar wat blijkt nu, ze had huiswerk gekregen van een vriendinnetje van de BSO. En het huiswerk bestond uit een rijtje door dat vriennnetje (in spiegelbeeld) geschreven sommen.
Leuk he, die BSO. Lijkt toch een beetje op school en ze geven zelfs al huiswerk mee!
En wat doe je als je vakantie hebt op de BSO? Dan speel je.... schooltje met je BSO-vriendinnetjes! Tenminste... als je Veerle bent (Marijn vindt het vooral leuk om op de BSO te stoeien en te streetdancen).
Gisteravond waren Veerle en ik met z'n tweetjes thuis. 'De mannen' waren gaan fietsen. Ik was iets op de laptop aan het doen en Veerle zat aan tafel. Ik dacht dat ze zat te tekenen.
'Mama, hoeveel is 10 + 20?'
'Denk eens goed na?'
'Oh ja.. 30! En 3 + 7....uhm 10!'
'Wat ben je eigenlijk aan het doen, Veerle?'
'Ik maak groep 3 sommen!'
Veerle laat vol trots haar blaadje zien. Alle cijfers staan in spiegelbeeld. Ik ben een beetje verbaasd omdat ze de meeste cijfers de laatste tijd toch goed schrijft. Maar wat blijkt nu, ze had huiswerk gekregen van een vriendinnetje van de BSO. En het huiswerk bestond uit een rijtje door dat vriennnetje (in spiegelbeeld) geschreven sommen.
Leuk he, die BSO. Lijkt toch een beetje op school en ze geven zelfs al huiswerk mee!
zaterdag 25 juli 2009
Een kleuter minder...
Veerle heeft gisteren haar laatste schooldag in groep 2 gehad. De zomervakantie is begonnen en vanaf 7 september van dit jaar zit Veerle in groep 3.
Ze heeft zoveel zin om aan groep 3 te beginnen. Ze wil zo graag leren lezen, schrijven en rekenen.
Toch zal ze ook best moeten wennen. In groep 3 mogen ze namelijk veel minder vaak buiten spelen. Verder moeten ze in groep 3 echt aan een tafeltje zitten. En tenslotte kan ze veel minder doen waar ze zin in heeft.
Maar het idee dat ze straks kan lezen en schrijven, dat vindt ze zooo interessant! Ze heeft er echt zin in.
Zover is het nog niet. Eerst genieten van 6 weken zomervakantie!
Ze heeft zoveel zin om aan groep 3 te beginnen. Ze wil zo graag leren lezen, schrijven en rekenen.
Toch zal ze ook best moeten wennen. In groep 3 mogen ze namelijk veel minder vaak buiten spelen. Verder moeten ze in groep 3 echt aan een tafeltje zitten. En tenslotte kan ze veel minder doen waar ze zin in heeft.
Maar het idee dat ze straks kan lezen en schrijven, dat vindt ze zooo interessant! Ze heeft er echt zin in.
Zover is het nog niet. Eerst genieten van 6 weken zomervakantie!
vrijdag 17 juli 2009
Griekse Brie
Het schijnt zo te zijn dat kinderen meer groente eten als de groente een leuke naam heeft. Daar is onderzoek naar gedaan.
Deze truc hebben wij ook al meerdere keren toegepast aan de eettafel. We hebben Veerle al een keer overgehaald om Griekse Brie te proeven omdat ze weigerde feta te proberen. Uiteindelijk bleek dat ze ook de Griekse Brie vreselijk smerig vond, maar o.k. ze had het in ieder geval geprobeerd.
Pas geleden was ik aan het bedenken wat we zouden gaan eten. Omdat ik het wel belangrijk vind dat Veerle en Marijn mee mogen beslissen, vroeg ik wat zij graag wilden eten. Ik kreeg als antwoord friet, dus stelde ik maar iets gezonders voor. 'Wat denken jullie van vis, roerbakgroente en aardappels uit de oven?' Het antwoord was 'Nee! Wij lusten geen vis.'. Uiteindelijk heb ik vissticks gebakken voor Veerle en Marijn en voor Antoine en mij pangasiusfilet.
Toen we aan tafel zaten, vroegen Veerle en Marijn wat er in de pan zat. Wij antwoordden: 'Pangafilet'. Dat is toch veel leuker dan vis? Dus uiteindelijk zaten Antoine en ik vissticks te eten en Veerle en Marijn smulden van de vis...uhm Pangafilet.
Oh en Marijn lust nog steeds geen vis, maar wel zalm en tonijn :-) :-) :-)
Deze truc hebben wij ook al meerdere keren toegepast aan de eettafel. We hebben Veerle al een keer overgehaald om Griekse Brie te proeven omdat ze weigerde feta te proberen. Uiteindelijk bleek dat ze ook de Griekse Brie vreselijk smerig vond, maar o.k. ze had het in ieder geval geprobeerd.
Pas geleden was ik aan het bedenken wat we zouden gaan eten. Omdat ik het wel belangrijk vind dat Veerle en Marijn mee mogen beslissen, vroeg ik wat zij graag wilden eten. Ik kreeg als antwoord friet, dus stelde ik maar iets gezonders voor. 'Wat denken jullie van vis, roerbakgroente en aardappels uit de oven?' Het antwoord was 'Nee! Wij lusten geen vis.'. Uiteindelijk heb ik vissticks gebakken voor Veerle en Marijn en voor Antoine en mij pangasiusfilet.
Toen we aan tafel zaten, vroegen Veerle en Marijn wat er in de pan zat. Wij antwoordden: 'Pangafilet'. Dat is toch veel leuker dan vis? Dus uiteindelijk zaten Antoine en ik vissticks te eten en Veerle en Marijn smulden van de vis...uhm Pangafilet.
Oh en Marijn lust nog steeds geen vis, maar wel zalm en tonijn :-) :-) :-)
donderdag 16 juli 2009
Boodschapjes doen
Al een paar weken probeerde ik Veerle over te halen om eens zelf en alleen een boodschapje te gaan halen in het winkelcentrum. We wonen erg dichtbij het winkelcentrum dus ik dacht dat ze dat best zou kunnen. Daarnaast vond ik het goed voor haar zelfvertrouwen.
Ik stelde het vandaag weer eens een keertje voor en ging er eigenlijk vanuit dat ze zou zeggen dat ze het niet wilde (wat eigenlijk betekent dat ze het niet zou durven) Tot mijn verbazing zei ze meteen dat ze wel naar de bakker wilde gaan. We hadden gisteren namelijk eierkoeken besteld en die hoefden we vandaag alleen op te halen (en te betalen natuurlijk). Ik bedacht me dat we eigenlijk nog een klein boodschapje nodig hadden: een kuipje boter. Dat wilde ze ook wel gaan halen.
Marijn wilde ook graag mee. Dus daar gingen mijn kindjes op pad met een briefje van 5 euro in de hand. Ik vond het ook best spannend, maar ik ben niet op straat gaan staan om te kijken of ze wel goed liepen. En ik ben ook niet stiekem achter hen aan geslopen om te zien of ze niet opgelicht werden. ;-)
Na een paar minuutjes kwamen ze terug met de boodschapjes en een trotse glimlach van oor tot oor. Ze vonden zichzelf zo stoer! Ze waren volgens mij wel 5 cm gegroeid doordat ze zo trots op zichzelf waren.
En natuurlijk glom ik ook van trots. Wat worden mijn kindjes groot!
Ik stelde het vandaag weer eens een keertje voor en ging er eigenlijk vanuit dat ze zou zeggen dat ze het niet wilde (wat eigenlijk betekent dat ze het niet zou durven) Tot mijn verbazing zei ze meteen dat ze wel naar de bakker wilde gaan. We hadden gisteren namelijk eierkoeken besteld en die hoefden we vandaag alleen op te halen (en te betalen natuurlijk). Ik bedacht me dat we eigenlijk nog een klein boodschapje nodig hadden: een kuipje boter. Dat wilde ze ook wel gaan halen.
Marijn wilde ook graag mee. Dus daar gingen mijn kindjes op pad met een briefje van 5 euro in de hand. Ik vond het ook best spannend, maar ik ben niet op straat gaan staan om te kijken of ze wel goed liepen. En ik ben ook niet stiekem achter hen aan geslopen om te zien of ze niet opgelicht werden. ;-)
Na een paar minuutjes kwamen ze terug met de boodschapjes en een trotse glimlach van oor tot oor. Ze vonden zichzelf zo stoer! Ze waren volgens mij wel 5 cm gegroeid doordat ze zo trots op zichzelf waren.
En natuurlijk glom ik ook van trots. Wat worden mijn kindjes groot!
dinsdag 7 juli 2009
Modern en ouderwets oefenen
Veerle gaat nu al een paar weken lang iedere woensdagochtend oefenen in groep 3. Ze vindt het erg leuk. Het klaslokaal ziet er in groep 3 anders uit dan in de kleuterklassen. Ze hebben er namelijk aparte tafeltjes en een schoolbord. Wie bij schoolbord nu denkt aan krijtjes en een wisser heeft het mis. Tegenwoordig zijn veel klassen op Veerles school uitgerust met een digitaal schoolbord. En dus ook groep 3. Veerle heeft inmiddels ook al iets op het schoolbord gedaan. Ik begreep niet helemaal precies wat. Het was iets met de letter "i" van IK, maar wat precies?
Maar ze doen gelukkig ook nog gewoon 'ouderwetse' dingen op school. Met een poltood schrijven in werkboekjes bijvoorbeeld. Afgelopen week bracht ze dit werkboekje mee naar huis:
Maar ze doen gelukkig ook nog gewoon 'ouderwetse' dingen op school. Met een poltood schrijven in werkboekjes bijvoorbeeld. Afgelopen week bracht ze dit werkboekje mee naar huis:
donderdag 2 juli 2009
dinsdag 30 juni 2009
Later als ik groot ben word ik....
Veerle heeft een vriendenboekje van een klasgenootje meegekregen. Samen met papa is ze het aan het invullen. De vragen zijn bijna altijd hetzelfde: 'hoe heet je?', 'wat eet je het liefst?' en natuurlijk 'wat wil je later worden?'.
Sommige antwoorden varieren per keer. Dat heeft natuurlijk met de verandering in interesses te maken (vooral Veerles voorkeur voor bepaalde 'popgroepen' verandert steeds en haar lievelingskleur was voorheen roze, maar de laatste tijd toch echt lichtblauw...)
Andere antwoorden zijn altijd hetzelfde. Veerle weet bijvoorbeeld al lange tijd dat ze later kapster en moeder wil worden. En ze geeft ook in ieder vriendenboekje aan dat ze dol is op tekenen en knutselen.
Marijn keek gisteren geïnteresseerd toe hoe Veerle en papa het vriendenboekje van Veerles klasgenootje aanjavascript:void(0)
Bericht publiceren het invullen waren. En uiteraard liet hij ook luid en duidelijk horen wat zijn antwoorden op de vragen waren. 'Wat is je lievelingskleur?: zwart en blauw! 'Wat wil je later worden? Boef!
Veerle was het duidelijk niet eens met haar broers beroepskeuze: 'Ja maar als je later boef wordt, dan moet je de gevangenis in, hoor!'
Oh ... ...(stilte)... dan word ik wel ridder!
Sommige antwoorden varieren per keer. Dat heeft natuurlijk met de verandering in interesses te maken (vooral Veerles voorkeur voor bepaalde 'popgroepen' verandert steeds en haar lievelingskleur was voorheen roze, maar de laatste tijd toch echt lichtblauw...)
Andere antwoorden zijn altijd hetzelfde. Veerle weet bijvoorbeeld al lange tijd dat ze later kapster en moeder wil worden. En ze geeft ook in ieder vriendenboekje aan dat ze dol is op tekenen en knutselen.
Marijn keek gisteren geïnteresseerd toe hoe Veerle en papa het vriendenboekje van Veerles klasgenootje aanjavascript:void(0)
Bericht publiceren het invullen waren. En uiteraard liet hij ook luid en duidelijk horen wat zijn antwoorden op de vragen waren. 'Wat is je lievelingskleur?: zwart en blauw! 'Wat wil je later worden? Boef!
Veerle was het duidelijk niet eens met haar broers beroepskeuze: 'Ja maar als je later boef wordt, dan moet je de gevangenis in, hoor!'
Oh ... ...(stilte)... dan word ik wel ridder!
maandag 22 juni 2009
Bandje 5
Veerle heeft zaterdag met zwemmen 'Bandje 5' gehaald!
Ze is hartstikke trots natuurlijk. Wat het precies inhoudt? Daar is wat uitleg voor nodig denk ik.
Toen ik op zwemles zat, bestond het hele 'bandjessysteem' niet. Wij begonnen gewoon in het kikkerbadje, vervolgens gingen we over naar het halfdiepe en later naar het diepe. Ook de afname van het aantal kurken gaf aan hoe ver je was.
Veerle leert zwemmen met Krokobill. Daar hebben wij niet bewust voor gekozen. We wisten het ook niet voor we Veerle gingen opgeven voor de zwemles. Wij dachten dat we gewoon even onze naam door konden geven en dat we gewoon weer naar huis konden gaan. De verrassing was groot, toen we na het opgeven ineens een heel starterspakket mee naar huis kregen: een reusachtige Krokobill, een rugzak met shampoo, een handdoek en bandje 1. Wat dat "bandje 1" precies betekende, was ons volslagen duister. We moesten te voet naar huis want we konden Krokobill echt niet op de fiets vervoeren. Veerle was helemaal in haar nopjes. Krokobill moest natuurlijk op haar kamer worden opgehangen. We moesten later nog een keer terugkomen omdat Veerle nog een swimsafe floatsuit moest passen. Die kregen we er ook nog bij...
Krokobill is een beloninggsbord. Een groot beloningsbord. Nou ja... Krokobill is natuurlijk eigenlijk het character waar het hele beloningssysteem aan wordt opgehangen. En Krokobill staat afgebeeld op het beloningsbord. Op het beloningsbord kunnen de vorderingen worden bijgehouden.
Het leren zwemmen is ingedeeld in bepaalde stappen. Als ze alle vaardigheden die tot een bepaalde stap behoren onder de knie hebben, krijgen ze een nieuw bandje (én een Krokobillie voor op hun beloningsbord én een klein cadeautje). En Veerle is nu dus bij stap 5. In totaal moet ze nu nog bandje 6 en bandje 7 halen. Na bandje 7 volgt bandje A. Dat is een belangrijk bandje want dan start de échte voorbereiding op het diploma: de diplomatraining...
Maar zover is het dus nog niet. Veerle heeft nu bandje 5 gehaald. In het kort komt het er (volgens Veerle) op neer dat ze weet hoe ze met haar armen en benen moet doen als ze op haar buik zwemt.
Ze is hartstikke trots natuurlijk. Wat het precies inhoudt? Daar is wat uitleg voor nodig denk ik.
Toen ik op zwemles zat, bestond het hele 'bandjessysteem' niet. Wij begonnen gewoon in het kikkerbadje, vervolgens gingen we over naar het halfdiepe en later naar het diepe. Ook de afname van het aantal kurken gaf aan hoe ver je was.
Veerle leert zwemmen met Krokobill. Daar hebben wij niet bewust voor gekozen. We wisten het ook niet voor we Veerle gingen opgeven voor de zwemles. Wij dachten dat we gewoon even onze naam door konden geven en dat we gewoon weer naar huis konden gaan. De verrassing was groot, toen we na het opgeven ineens een heel starterspakket mee naar huis kregen: een reusachtige Krokobill, een rugzak met shampoo, een handdoek en bandje 1. Wat dat "bandje 1" precies betekende, was ons volslagen duister. We moesten te voet naar huis want we konden Krokobill echt niet op de fiets vervoeren. Veerle was helemaal in haar nopjes. Krokobill moest natuurlijk op haar kamer worden opgehangen. We moesten later nog een keer terugkomen omdat Veerle nog een swimsafe floatsuit moest passen. Die kregen we er ook nog bij...
Krokobill is een beloninggsbord. Een groot beloningsbord. Nou ja... Krokobill is natuurlijk eigenlijk het character waar het hele beloningssysteem aan wordt opgehangen. En Krokobill staat afgebeeld op het beloningsbord. Op het beloningsbord kunnen de vorderingen worden bijgehouden.
Het leren zwemmen is ingedeeld in bepaalde stappen. Als ze alle vaardigheden die tot een bepaalde stap behoren onder de knie hebben, krijgen ze een nieuw bandje (én een Krokobillie voor op hun beloningsbord én een klein cadeautje). En Veerle is nu dus bij stap 5. In totaal moet ze nu nog bandje 6 en bandje 7 halen. Na bandje 7 volgt bandje A. Dat is een belangrijk bandje want dan start de échte voorbereiding op het diploma: de diplomatraining...
Maar zover is het dus nog niet. Veerle heeft nu bandje 5 gehaald. In het kort komt het er (volgens Veerle) op neer dat ze weet hoe ze met haar armen en benen moet doen als ze op haar buik zwemt.
dinsdag 16 juni 2009
Bijna naar groep 3!
Veerle gaat na de zomervakantie naar groep 3. Vorige week heeft ze voor het eerst geoefend. Tot gisteren, had ze er eigenlijk nog niet veel over verteld. Maar gisteren aan tafel vertelde ze er enthousiast over.
In groep 3 moet je namelijk écht aan een tafeltje zitten! Dat vindt Veerle toch wel erg interessant. Ze heeft inmiddels ook al een woordje geleerd. Veerle demonstreert het met handgebaren: I-K.... ik!
Ze besluit haar verhaal met: En deze week mogen we weer oefenen in groep 3 en dan leren we het woordje sok! (met handgebaren S-O-K... sok!; volgens mij kan ze die les best overslaan ;-))
In groep 3 moet je namelijk écht aan een tafeltje zitten! Dat vindt Veerle toch wel erg interessant. Ze heeft inmiddels ook al een woordje geleerd. Veerle demonstreert het met handgebaren: I-K.... ik!
Ze besluit haar verhaal met: En deze week mogen we weer oefenen in groep 3 en dan leren we het woordje sok! (met handgebaren S-O-K... sok!; volgens mij kan ze die les best overslaan ;-))
zondag 14 juni 2009
Op een druilerige zondagmiddag...
Veerle heeft het druk. Ze tekent. Af en toe stelt ze een vraag. Mama, zal ik jou met je lenzen in of met je bril op tekenen? Ik heb al vissen getekend. Wat zit er nog meer in de zee?
Ik ben erg benieuwd wat ze aan het tekenen is.
Marijn kijkt aandachtig mee. Maar dat kan helemaal niet, Veerle!!
Wel waar he, mama? Je kunt toch alles tekenen wat je verzint?
Tuurlijk schat. Zelfs mama en Veerle verkleed als.... zeemeermin:
Ik ben erg benieuwd wat ze aan het tekenen is.
Marijn kijkt aandachtig mee. Maar dat kan helemaal niet, Veerle!!
Wel waar he, mama? Je kunt toch alles tekenen wat je verzint?
Tuurlijk schat. Zelfs mama en Veerle verkleed als.... zeemeermin:
zaterdag 13 juni 2009
Toets gemaakt
Gisteren stonden de tafeltjes in de klas van Veerle allemaal netjes op een rijtje. Volgens Veerle stonden ze net als in groep 3. Wij dachten dat ze met alle tweede groepers gingen oefenen voor na de grote vakantie.
Maar vandaag hoorde ik wat de bedoeling van de opstelling was. Alle kindjes uit groep 2 kregen een toets. Daarom stonden de tafels uit elkaar. Het was niet de bedoeling dat je op het blaadje van je buurman of -vrouw keek. Je moest het ook niet overschrijven van je buurman of -vrouw want het kon maar zo zijn dat hij of zij het verkeerde antwoord opschreef. Dan heb je toch echt een vet probleem ;-)
Volgens Veerle was het de TAK-toets. Toen ik vroeg hoe het was gegaan vertelde Veerle trots dat ze nul fouten had gemaakt! Ze was heel trots natuurlijk. Ze bleef maar benadrukken dat ze de enige uit haar klas was met nul fouten. Ik heb haar er toch maar voorzichtig op gewezen dat een foutje maken heus niet erg is, hoor.
Een tijdje later had Veerle het nog steeds over haar toets. Ze dacht namelijk dat ze een "kleine B" had gescoord. (? Een kleine B? Als ze nul fouten had, zou toch zeker wel een A hebben gescoord?) Veerle wist me ook te vertellen dat A goed was en een D niet goed.
Ik vraag me wel af hoe Veerle weet dat je op die Cito toetsen met letters ingedeeld wordt. Zou de juf het daar in de klas over hebben? Veerle wist me zelfs te vertellen welk kind welke score had... Dat vind toch wel vreemd, hoor.
Ik ben overigens erg benieuwd of wij ook nog van de juf te horen krijgen hoe de toets was gegaan. En ik ben benieuwd bij welke toets Veerle nul fouten had.
Maar vandaag hoorde ik wat de bedoeling van de opstelling was. Alle kindjes uit groep 2 kregen een toets. Daarom stonden de tafels uit elkaar. Het was niet de bedoeling dat je op het blaadje van je buurman of -vrouw keek. Je moest het ook niet overschrijven van je buurman of -vrouw want het kon maar zo zijn dat hij of zij het verkeerde antwoord opschreef. Dan heb je toch echt een vet probleem ;-)
Volgens Veerle was het de TAK-toets. Toen ik vroeg hoe het was gegaan vertelde Veerle trots dat ze nul fouten had gemaakt! Ze was heel trots natuurlijk. Ze bleef maar benadrukken dat ze de enige uit haar klas was met nul fouten. Ik heb haar er toch maar voorzichtig op gewezen dat een foutje maken heus niet erg is, hoor.
Een tijdje later had Veerle het nog steeds over haar toets. Ze dacht namelijk dat ze een "kleine B" had gescoord. (? Een kleine B? Als ze nul fouten had, zou toch zeker wel een A hebben gescoord?) Veerle wist me ook te vertellen dat A goed was en een D niet goed.
Ik vraag me wel af hoe Veerle weet dat je op die Cito toetsen met letters ingedeeld wordt. Zou de juf het daar in de klas over hebben? Veerle wist me zelfs te vertellen welk kind welke score had... Dat vind toch wel vreemd, hoor.
Ik ben overigens erg benieuwd of wij ook nog van de juf te horen krijgen hoe de toets was gegaan. En ik ben benieuwd bij welke toets Veerle nul fouten had.
zondag 7 juni 2009
K3 wordt K2
Een paar maanden geleden kwam Veerle terug van de BSO. Ze had heel belangrijk nieuws gehoord: Kathleen heeft K3 verlaten. Ze was niet heel erg verdrietig ofzo, maar mijn grapje dat het nu K2 was geworden, kon ze niet waarderen...
Gisterochtend keken Veerle en Marijn naar de Z@pp Kids top 20. Kathleen was er op bezoek en zong een liedje. Marijn verzorgde het commentaar van die dag: Kijk! Kathleen is weg bij K3. Ze zit nu bij de Kids Top 20! Alsof de Z@pp Kids top 20 ook een popgroep is...
Oh en van mijn dochter mag ik meedoen aan de audities voor de nieuwe K3. En waarom? Omdat ik al bijna even dun ben als Kathleen :-) De nieuwe naam van de popgroep wordt dan KS3 (spreek je uit als KAAS-3). Ze wil graag dat ik meedoe want dan kom ik op de televisie. Veerle heeft al een nieuwe outfit ontworpen voor KS3.
Kortom, ik ben (of eigenlijk wij zijn) er klaar voor. Er is alleen een klein probleempje... De inschrijvingen zijn afgesloten.
Gisterochtend keken Veerle en Marijn naar de Z@pp Kids top 20. Kathleen was er op bezoek en zong een liedje. Marijn verzorgde het commentaar van die dag: Kijk! Kathleen is weg bij K3. Ze zit nu bij de Kids Top 20! Alsof de Z@pp Kids top 20 ook een popgroep is...
Oh en van mijn dochter mag ik meedoen aan de audities voor de nieuwe K3. En waarom? Omdat ik al bijna even dun ben als Kathleen :-) De nieuwe naam van de popgroep wordt dan KS3 (spreek je uit als KAAS-3). Ze wil graag dat ik meedoe want dan kom ik op de televisie. Veerle heeft al een nieuwe outfit ontworpen voor KS3.
Kortom, ik ben (of eigenlijk wij zijn) er klaar voor. Er is alleen een klein probleempje... De inschrijvingen zijn afgesloten.
donderdag 28 mei 2009
Wan toe tree!
Marijn, Veerle en ik lopen over het schoolplein naar huis. Onderweg komen we een hinkelvak tegen. Marijn hinkelt over het hinkelvak: wan, toe, tree, foort, fijf, siks, seven, nijn, ten, elf!
Knap, he... Hij is net vijf en hij spreekt al een vreemde taal!
Knap, he... Hij is net vijf en hij spreekt al een vreemde taal!
zaterdag 23 mei 2009
Een nieuw jaar
Zo... ik kan er weer een jaar tegen. Ik heb nieuwe hardloopschoenen gekocht. Het bewijs: links een van mijn nieuwe schoenen; rechts mijn schoen van een jaar oud:
maandag 18 mei 2009
Marikenloop
Gisteren was de Marikenloop in Nijmegen. Het is een "Ladiesrun" waar bijna achtduizend loopsters aan meedoen.
Mee kunnen doen aan de Marikenloop was aan het begin van mijn hardloopcarrière mijn absolute droom. Ik ben in september 2006 begonnen met hardlopen en in mei 2007 liep ik 'm voor het eerst!
Ik gloeide van trots (o.k. en van vermoeidheid) toen ik de finish bereikte. Een paar maanden ervoor viel ik al bijna neer bij het idee dat ik 5 minuten moest hardlopen en nu kon ik 'al' meer dan een half uur hardlopen. Tijd 00:32:53 (5 km).
En toen ik eenmaal 5 km kon hardlopen was ik zoooo trots! Zo trots dat ik vervolgens het hardlopen liet versloffen. Ik denk dat ik na de Marikenloop nog welgeteld 5 keer heb gelopen in 2007...
Ik had wel bedacht dat ik in 2008 weer mee zou doen met de Marikenloop. Het was mijn goede voornemen voor 2008. Begin januari weer gaan trainen en half mei kon ik het weer, hoor! Marikenloop 2008: Tijd 00:32:11 (5 km). Ik had zowaar mijn PR verbeterd!
Wat had ik nu geleerd? Dat hardlopen kon ik dus, maar ik 'moest' wel doelen hebben in de vorm van evenementen om bij de les te blijven. Ik besloot de volgende uitdaging aan te gaan: mijn trainingen uitbouwen zodat ik bij de Tilburg Ten Miles 10 km zou kunnen hardlopen. Ik sloot me aan bij een hardloopgroepje en ging aan de slag. Resultaat: Tijd 1:02:47 (10 km) En sja... als je in Breda geboren bent 'moet' je natuurlijk de Bredase Singelloop ook eens gelopen hebben. En nu kon ik 10 km hardlopen dus een maand na de Tilburg Ten Miles liep ik de Bredase Singelloop: Tijd 1:02:11 (10 km).
Het was inmiddels oktober 2008. De winter stond voor de deur... Zou het me lukken om deze keer wel door te trainen? Ik startte op zaterdagochtend bij een hardloopgroepje (soort vervolg op die andere trainingen). Ik begon wat mensen te leren kennen en ik had het niet verwacht, maar -eindelijk!- begon ik het écht leuk te vinden. En het hardlopen ging echt heel erg goed. Liep ik eerst in de achterste regionen van het groepje mee, na een paar maanden liep ik voorop.
Zou het me dan toch lukken om de 10 km bij de Marikenloop binnen het uur te lopen? Tijdens de wedstrijd ging het echt heel goed. Ik liep lekker. Ik moest heel veel mensen inhalen. Toen ik 9 km had gelopen kreeg ik wel wat steken (oeps toch iets te hard gelopen?) maar de 10 km maakte ik vol. En mijn tijd? 00:55:48 (10 km)
Ik ben sprakeloos (& trots!)
Fotobewijs:
Mee kunnen doen aan de Marikenloop was aan het begin van mijn hardloopcarrière mijn absolute droom. Ik ben in september 2006 begonnen met hardlopen en in mei 2007 liep ik 'm voor het eerst!
Ik gloeide van trots (o.k. en van vermoeidheid) toen ik de finish bereikte. Een paar maanden ervoor viel ik al bijna neer bij het idee dat ik 5 minuten moest hardlopen en nu kon ik 'al' meer dan een half uur hardlopen. Tijd 00:32:53 (5 km).
En toen ik eenmaal 5 km kon hardlopen was ik zoooo trots! Zo trots dat ik vervolgens het hardlopen liet versloffen. Ik denk dat ik na de Marikenloop nog welgeteld 5 keer heb gelopen in 2007...
Ik had wel bedacht dat ik in 2008 weer mee zou doen met de Marikenloop. Het was mijn goede voornemen voor 2008. Begin januari weer gaan trainen en half mei kon ik het weer, hoor! Marikenloop 2008: Tijd 00:32:11 (5 km). Ik had zowaar mijn PR verbeterd!
Wat had ik nu geleerd? Dat hardlopen kon ik dus, maar ik 'moest' wel doelen hebben in de vorm van evenementen om bij de les te blijven. Ik besloot de volgende uitdaging aan te gaan: mijn trainingen uitbouwen zodat ik bij de Tilburg Ten Miles 10 km zou kunnen hardlopen. Ik sloot me aan bij een hardloopgroepje en ging aan de slag. Resultaat: Tijd 1:02:47 (10 km) En sja... als je in Breda geboren bent 'moet' je natuurlijk de Bredase Singelloop ook eens gelopen hebben. En nu kon ik 10 km hardlopen dus een maand na de Tilburg Ten Miles liep ik de Bredase Singelloop: Tijd 1:02:11 (10 km).
Het was inmiddels oktober 2008. De winter stond voor de deur... Zou het me lukken om deze keer wel door te trainen? Ik startte op zaterdagochtend bij een hardloopgroepje (soort vervolg op die andere trainingen). Ik begon wat mensen te leren kennen en ik had het niet verwacht, maar -eindelijk!- begon ik het écht leuk te vinden. En het hardlopen ging echt heel erg goed. Liep ik eerst in de achterste regionen van het groepje mee, na een paar maanden liep ik voorop.
Zou het me dan toch lukken om de 10 km bij de Marikenloop binnen het uur te lopen? Tijdens de wedstrijd ging het echt heel goed. Ik liep lekker. Ik moest heel veel mensen inhalen. Toen ik 9 km had gelopen kreeg ik wel wat steken (oeps toch iets te hard gelopen?) maar de 10 km maakte ik vol. En mijn tijd? 00:55:48 (10 km)
Ik ben sprakeloos (& trots!)
Fotobewijs:
donderdag 14 mei 2009
Heel veel cadeautjes!!
Veerle en Marijn hadden het al weken erg druk met de voorbereidingen. Ze waren op school met een geheim bezig. Zelfs Marijn begreep inmiddels dat het niet de bedoeling was dat hij het zou verraden. (Vorig jaar vertelde hij al geruime tijd vantevoren dat hij een spiegel geknutseld had...) Het was zelfs gelukt om de cadeaus zonder dat ik ze had gezien naar binnen te smokkelen.
Tijdens ons midweekje Landal ving ik op dat Veerle en Marijn ook een cadeautje hadden gekocht. Oma was meegeweest (om te betalen..), maar ze hadden het echt samen uitgezocht. Ik begon toch wel erg nieuwsgierig te worden.
Op Moederdag zelf waren Veerle en Marijn al vroeg wakker. Maar omdat wij toch echt graag uit wilden slapen, mochten ze naar beneden om tv te kijken. We wilden graag als Willem Wever begon gewekt worden. Rond 9.00 uur stonden ze inderdaad naast ons bed. Met een hele stapel cadeaus:
Van links naar rechts: brug (Marijn), tekening van Minnie Mouse (Veerle), microfoon (Veerle), Sandra-plantje (dat was dus het gekochte cadeautje... lief he), twee beschilderde theelichtjes (eentje van Veerle en eentje van Marijn), hart van strijkkralen -let op met glow-in-the-dark en glitter kralen- (Veerle) en een diamant (Veerle).
Nou ik ben toch wel verwend, he :-)
Tijdens ons midweekje Landal ving ik op dat Veerle en Marijn ook een cadeautje hadden gekocht. Oma was meegeweest (om te betalen..), maar ze hadden het echt samen uitgezocht. Ik begon toch wel erg nieuwsgierig te worden.
Op Moederdag zelf waren Veerle en Marijn al vroeg wakker. Maar omdat wij toch echt graag uit wilden slapen, mochten ze naar beneden om tv te kijken. We wilden graag als Willem Wever begon gewekt worden. Rond 9.00 uur stonden ze inderdaad naast ons bed. Met een hele stapel cadeaus:
Van links naar rechts: brug (Marijn), tekening van Minnie Mouse (Veerle), microfoon (Veerle), Sandra-plantje (dat was dus het gekochte cadeautje... lief he), twee beschilderde theelichtjes (eentje van Veerle en eentje van Marijn), hart van strijkkralen -let op met glow-in-the-dark en glitter kralen- (Veerle) en een diamant (Veerle).
Nou ik ben toch wel verwend, he :-)
zondag 10 mei 2009
Slapeloze nacht
Wat doe je als je niet kunt slapen?
Marijn staat op, loopt naar onze slaapkamer en kruipt bij ons in bed. Erg handig... Hij slaapt heerlijk verder, maar wij doen geen oog meer dicht. Marijn heeft het namelijk erg druk 's nachts: hij praat, ligt te woelen, slaat om zich heen en gaat bovenop zijn ouders liggen. Pffff...
Veerle heeft een andere tactiek: die gaat eerst plassen en ze drinkt een beetje water. Dan gaat ze terug naar haar kamer en maakt dit:
Marijn staat op, loopt naar onze slaapkamer en kruipt bij ons in bed. Erg handig... Hij slaapt heerlijk verder, maar wij doen geen oog meer dicht. Marijn heeft het namelijk erg druk 's nachts: hij praat, ligt te woelen, slaat om zich heen en gaat bovenop zijn ouders liggen. Pffff...
Veerle heeft een andere tactiek: die gaat eerst plassen en ze drinkt een beetje water. Dan gaat ze terug naar haar kamer en maakt dit:
vrijdag 8 mei 2009
zondag 26 april 2009
Wat wil ik voor Moederdag?
Ja, het is weer bijna zover! Het is weer bijna de tweede zondag van mei oftwel Moederdag! Veerle en Marijn hebben het er al weken over. Ze hebben op school iets gemaakt, maar ik mag niet weten wat het is.
Gisteren was ik in een tijdschriftje aan het lezen. Daar zag ik dit:
Marijn keek geinteresseerd met me mee. Hij vond het ook wel een leuk ding? 'Vraag je dat voor Moederdag? Een Ei-Pot?'
'Nee, schat... een Ipod heb ik al.' :-)
Gisteren was ik in een tijdschriftje aan het lezen. Daar zag ik dit:
Marijn keek geinteresseerd met me mee. Hij vond het ook wel een leuk ding? 'Vraag je dat voor Moederdag? Een Ei-Pot?'
'Nee, schat... een Ipod heb ik al.' :-)
zondag 19 april 2009
Mini me
Nee, deze keer geen berichtje over die twee Mini's van ons, maar de kleine uitvoering van mezelf...
Tadaaaaaaaaaaa:
(En ik ben trots op mezelf omdat ik vandaag 10,3 km heb gerend in 60 minuten!)
Tadaaaaaaaaaaa:
(En ik ben trots op mezelf omdat ik vandaag 10,3 km heb gerend in 60 minuten!)
zondag 12 april 2009
Hieperdepiep voor mama
Het is alweer een paar daagjes geleden, maar ik heb nog niet eerder de tijd gehad om de foto's van mijn fototoestel te halen. Voor mijn verjaardag hebben Veerle en Marijn mooie tekeningen gemaakt:
woensdag 8 april 2009
Fotoshoot
Voor een introfilmpje voor ZwijsenOuders.nl was de vormgever op zoek naar kinderen van een jaar of zes die aan het wisselen zijn. Toevallig hebben wij zo'n exemplaar in huis, dus togen we woensdagmiddag naar Scheveningen voor de fotoshoot.
Thuis had Veerle al een paar keer geoefend met poseren, dus dat zou helemaal goed komen. Na een lange reis (met de trein en de tram) kwamen we rond half drie aan op de locatie. De shoot was al begonnen. Veerle bekeek het allemaal van een afstandje. En dat de fotograaf zijn trouwe viervoeter had meegenomen, zorgde er ook al niet voor dat Veerle zich op haar gemak voelde. Maar na een kwartiertje en een pakje drinken wilde ze het er toch wel op wagen.
Maar helemaal alleen voor zo'n achtergrondje en allemaal mama's, kindjes, de fotograaf, zijn assistente en een vormgever was toch wat te spannend... Dat werd snel opgelost doordat een ander meisje wel durfde. Weer wat later mocht Veerle samen met dat andere meisje een tekening maken. Kijk dat is leuk. De dames besloten om (voor de camera) een tekening te maken van een bloementuin met prinsessen. Ze was inmiddels zo losgekomen dat ze ook wel alleen durfde. Als een echt fotomodel deed ze precies wat van haar verwacht werd. De andere modelletjes speelden gezellig in de buurt van de set. Maar bij het spelen, viel een decoorstuk tegen Veerle aan. Ze schrok natuurlijk enorm en begon te huilen.
Wij waren ook allemaal erg geschrokken. Gelukkig was ze niet gewond geraakt, maar er werd besloten dat er toch even een pauze voor Veerle moest worden ingelast. Tijdens de pauze speelden Veerle, een jongetje, zijn mama en ik gezellig Galgje. De fotograaf vroeg aan Veerle of ze nog even samen met het andere meisje een boek wilde lezen. Dat wilde ze natuurlijk wel! Ik was erg trots op Veerle dat ze gewoon weer plaatsnam op de plaats waar het decoorstuk was omgevallen. Daarna had ze nog twee sessies alleen: eentje met een dagboekje op schoot en eentje waar ze aan het 'lezen' was.
De laatste foto's zouden gemaakt worden. De bedoeling was dat een jongetje op de voorgrond zou gaan zitten, en de andere drie kinderen op de achtergrond. Het jongetje had er echt geen zin meer in. Maar Veerle had inmiddels de smaak wel te pakken! Ze mocht samen met het andere meisje op de foto met een hele berg serpetines. Ze hadden echt heel veel plezier. Zoveel dat het jongetje toch ook weer naar de set liep om de meisjes ook te versieren :-) De laatste foto's konden nu ook gemaakt worden.
Toen we in de trein naar huis zaten, zei Veerle dat ze het erg leuk had gevonden. Ze vond het in het begin allemaal wel heel spannend. Ik antwoordde dat ik erg trots op haar was omdat ze het tóch had gedaan.
Thuis had Veerle al een paar keer geoefend met poseren, dus dat zou helemaal goed komen. Na een lange reis (met de trein en de tram) kwamen we rond half drie aan op de locatie. De shoot was al begonnen. Veerle bekeek het allemaal van een afstandje. En dat de fotograaf zijn trouwe viervoeter had meegenomen, zorgde er ook al niet voor dat Veerle zich op haar gemak voelde. Maar na een kwartiertje en een pakje drinken wilde ze het er toch wel op wagen.
Maar helemaal alleen voor zo'n achtergrondje en allemaal mama's, kindjes, de fotograaf, zijn assistente en een vormgever was toch wat te spannend... Dat werd snel opgelost doordat een ander meisje wel durfde. Weer wat later mocht Veerle samen met dat andere meisje een tekening maken. Kijk dat is leuk. De dames besloten om (voor de camera) een tekening te maken van een bloementuin met prinsessen. Ze was inmiddels zo losgekomen dat ze ook wel alleen durfde. Als een echt fotomodel deed ze precies wat van haar verwacht werd. De andere modelletjes speelden gezellig in de buurt van de set. Maar bij het spelen, viel een decoorstuk tegen Veerle aan. Ze schrok natuurlijk enorm en begon te huilen.
Wij waren ook allemaal erg geschrokken. Gelukkig was ze niet gewond geraakt, maar er werd besloten dat er toch even een pauze voor Veerle moest worden ingelast. Tijdens de pauze speelden Veerle, een jongetje, zijn mama en ik gezellig Galgje. De fotograaf vroeg aan Veerle of ze nog even samen met het andere meisje een boek wilde lezen. Dat wilde ze natuurlijk wel! Ik was erg trots op Veerle dat ze gewoon weer plaatsnam op de plaats waar het decoorstuk was omgevallen. Daarna had ze nog twee sessies alleen: eentje met een dagboekje op schoot en eentje waar ze aan het 'lezen' was.
De laatste foto's zouden gemaakt worden. De bedoeling was dat een jongetje op de voorgrond zou gaan zitten, en de andere drie kinderen op de achtergrond. Het jongetje had er echt geen zin meer in. Maar Veerle had inmiddels de smaak wel te pakken! Ze mocht samen met het andere meisje op de foto met een hele berg serpetines. Ze hadden echt heel veel plezier. Zoveel dat het jongetje toch ook weer naar de set liep om de meisjes ook te versieren :-) De laatste foto's konden nu ook gemaakt worden.
Toen we in de trein naar huis zaten, zei Veerle dat ze het erg leuk had gevonden. Ze vond het in het begin allemaal wel heel spannend. Ik antwoordde dat ik erg trots op haar was omdat ze het tóch had gedaan.
zondag 5 april 2009
En dat is zes!
Veerle heeft vandaag de zesde melktand eruit. Twee zijn er na een springtouw-ongelukje in maart vorig jaar door de tandarts uitgetrokken. De rest normaal. Die van vandaag was ook heel bijzonder. Deze is er niet door mama uitgepikt, ook niet door Veerle zelf uit haar mond gehaald. Maar deze heeft ze doorgeslikt. Ze was er erg van geschrokken en moest zelfs een beetje van huilen. Nou ja... vooral omdat ze bang was dat omdat ze de tand had doorgeslikt de tandenfee niks mee zou brengen...
Ik zag twee heksen samen...
Marijn en Veerle zijn dol op liedjes zingen. Tijdens het ontbijt was het een gezellige boel. Om de beurt kozen Veerle en Marijn een liedje uit. Oude krakers als In Holland staat een huis en Er zat een aapje op een stokje. Maar het leukste zijn toch de wat modernere liedjes zoals Cowboy Billie Boem of liedjes waar je zelf teksten op kunt bedenken.
Veerle begon het liedje Ik zag twee beren broodjes smeren te zingen. Veerle rijmde vervolgens de volgende varianten: Ik zag twee slangen de was op hangen, Ik zag twee bijen samen breien en (heel hard giechelend) Ik zag twee heksen samen seksen (ze weet overigens niet wat het woord betekent, maar ze vond het wel grappig!) Marijn had echter de vondst van de dag met Ik zag twee heksen samen K'NEXen.
Veerle begon het liedje Ik zag twee beren broodjes smeren te zingen. Veerle rijmde vervolgens de volgende varianten: Ik zag twee slangen de was op hangen, Ik zag twee bijen samen breien en (heel hard giechelend) Ik zag twee heksen samen seksen (ze weet overigens niet wat het woord betekent, maar ze vond het wel grappig!) Marijn had echter de vondst van de dag met Ik zag twee heksen samen K'NEXen.
zaterdag 4 april 2009
Marijn schrijft een brief(je)
Sinds kort kan Marijn zijn eigen naam schrijven. Eerst dwarrelden zijn letters nog geheel willekeurig over zijn papier, maar sinds gisteren schrijft hij de letters van zijn naam netjes van links naar rechts.
En het is een erg snelle leerling: hij kan inmiddels ook zijn tweede woord schrijven: MAMA. O.k. die stap is wat kleiner om te maken als je MArijn heet dan wanneer je Veerle heet :-)
dinsdag 31 maart 2009
Heee daar is de Mama van Marijn!
Bijna 35 jaar geleden werd ik geboren. Mijn ouders gaven me de namen Sandra Mathilda. Maar dat zijn niet de enige namen die voor mij in gebruik zijn.
Toen ik nog een kind was, kwamen daar een heleboel koosnaampjes bij: Joekie, Koekie, Toetie en zelfs Koekiemonster (nou jaaaaaaaaa!) Op de lagere en de middelbare school werd ik altijd aangeduid met Het zusje van John. (jaja fijn hoor om de jongste binnen het gezin te zijn...) En in mijn woonplaats vroegen ze altijd of ik D'r ene van Stienen was.
Aan deze lijst van namen, koosnamen en aanduidingen zijn er sinds een paar jaar, twee toegevoegd: Mama van Veerle en Mama van Marijn. De eerste keer dat een kindje me aansprak met die titel was ik eigenlijk wel verbaasd. Ik kwam dat kindje niet tegen bij het kinderdagverblijf, maar gewoon in de wijk. Ik herkende het meisje niet, maar zij mij wel. En opvallend genoeg was Veerle er niet bij. Ze herkende me dus echt!
Vandaag kwam ik tijdens het hardlopen een klasgenootje van Marijn tegen. Dat meisje zag mij ook en riep 'Hee kijk mama! Daar is de mama van Marijn!'. Uhm... en wat denken ze nu van mij? Die mama van Marijn die heeft een knalrood hoofd als ze aan het rennen is? Of misschien wel gewoon 'Zoooo! Die Mama van Marijn die was sportief bezig!' Maar die aanduiding he? Die vind ik nog steeds leuk. Ik vind het echt heel erg leuk om de mama van Veerle en Marijn te zijn. (Al vind ik het nog steeds vreemd om door een mede-ouder te worden aangesproken met 'Hee, mama van Veerle, is het goed als mijn dochtertje bij jullie komt spelen?')
Toen ik nog een kind was, kwamen daar een heleboel koosnaampjes bij: Joekie, Koekie, Toetie en zelfs Koekiemonster (nou jaaaaaaaaa!) Op de lagere en de middelbare school werd ik altijd aangeduid met Het zusje van John. (jaja fijn hoor om de jongste binnen het gezin te zijn...) En in mijn woonplaats vroegen ze altijd of ik D'r ene van Stienen was.
Aan deze lijst van namen, koosnamen en aanduidingen zijn er sinds een paar jaar, twee toegevoegd: Mama van Veerle en Mama van Marijn. De eerste keer dat een kindje me aansprak met die titel was ik eigenlijk wel verbaasd. Ik kwam dat kindje niet tegen bij het kinderdagverblijf, maar gewoon in de wijk. Ik herkende het meisje niet, maar zij mij wel. En opvallend genoeg was Veerle er niet bij. Ze herkende me dus echt!
Vandaag kwam ik tijdens het hardlopen een klasgenootje van Marijn tegen. Dat meisje zag mij ook en riep 'Hee kijk mama! Daar is de mama van Marijn!'. Uhm... en wat denken ze nu van mij? Die mama van Marijn die heeft een knalrood hoofd als ze aan het rennen is? Of misschien wel gewoon 'Zoooo! Die Mama van Marijn die was sportief bezig!' Maar die aanduiding he? Die vind ik nog steeds leuk. Ik vind het echt heel erg leuk om de mama van Veerle en Marijn te zijn. (Al vind ik het nog steeds vreemd om door een mede-ouder te worden aangesproken met 'Hee, mama van Veerle, is het goed als mijn dochtertje bij jullie komt spelen?')
zondag 29 maart 2009
Er is er één jarig....
Op zijn 5e verjaardag was de Jarige Job niet eens degene die het vroegst wakker was. Veerle stuiterde al heel vroeg onze slaapkamer binnen. Ze was nog zenuwachtiger dan Marijn zelf. En om te voorkomen dat Marijn een minuut van zijn verjaardag zou missen, maakte ze hem ook op tijd wakker.
Ze was zaterdag met papa naar de stad geweest om een cadeautje voor hem te kopen. Precies wat Marijn wilde hebben: Spencer, een combinatie uit de serie van Thomas de stoomlocomotief. Deze had ik besteld!, riep Marijn blij. Van ons kreeg hij een nieuwe fiets.
Veerle en Marijn konden haast niet wachten tot de visite zou komen. Het was niet zo heel erg druk (alle ooms en tante waren verhinderd :-( ), maar het was erg gezellig. Marijn is echt enorm verwend: een blouse, twee spellen, een enorme soort hijskraan-auto, een politie quat, politie-autootjes en een heel groot piratenschip. Marijn heeft zowat zijn hele feestje onder tafel zitten spelen met zijn nieuwe speelgoed.
Marijn ging pas heel laat slapen. Hij kwam vervolgens nog een keer of vier zijn bed uit. Hij wist dat papa zijn piratenschip in elkaar aan het zetten was en was natuurlijk erg benieuwd naar het eindresultaat. Om half tien (zomertijd) sliep hij nog niet. Hij heeft maximaal genoten van zijn verjaardagsfeest!
vrijdag 6 maart 2009
Ik ook!
Veerle, Marijn en ik hebben het over nieuwe kindjes in de klas. Veerle vindt haar nieuwe klasgenootjes zo klein en schattig. Maar er is ook een klasgenootje in Veerles klas dat gewoon erg klein van stuk is. Ja, die vindt ze toch ook wel heel schattig. Veerle zegt zachtjes: "Ik ben een beetje verliefd." Nou... daar heeft Marijn wel iets zinvols aan toe te voegen: "Ik ben ook vier, he Mama!"
dinsdag 3 maart 2009
Continurooster niet ideaal???
Het continuerooster is in opmars. Steeds meer scholen voeren dit rooster in. In enkele steden wordt zelfs gekeken of dit rooster op alle basisscholen van de stad kan worden ingevoerd.
Ouders en ouderverenigingen protesteren. Volgens oudervereniging Ouders en Coo is het niet in het belang van het kind.
Ik zou het eigenlijk wel fijn vinden als ze op de school van Veerle en Marijn een rooster invoeren van elke dag 8.00-14.00 uur. Antoine kan vroeger aan het werk en is 's avonds ook eerder vrij. Hij heeft dus meer avondtijd met Veerle en Marijn.
Het is ook duidelijker naar de kinderen toe. Bijna elke ochtend vraagt Marijn welke dag het is en of hij een of twee keer per dag naar school moet.
Tenslotte zouden ze er in mijn beleving meer vrije tijd voor terugkrijgen: elke dag vanaf 14.00 uur vrij. Dan heb je -in theorie dan- elke dag ruim de tijd om met klasgenootjes af te spreken.
De lange lunchpauze gaat wel verloren. Maar ik zie die lunchpauze toch vooral als gedoe. Kindjes uit school halen. Naast het duikelhek wachten tot Veerle en vriendinnetje A. eindelijk klaar zijn met de demonstratie tweeling-koprol-op-het-duikelhek. Of Marijn aansporen om vooral door te lopen naar huis (en vooral niet toegeven aan zijn gebedel of ik hem alsjeblieft wil dragen). Thuis aan tafel hopen dat ze het geduld op kunnen brengen om te blijven zitten tijdens het eten. Een beker drinken naar binnen praten. Echt een rustpunt vind ik die lunchpauze niet. Als ze in de klas hun boterhammetje opeten en daarna nog een kwartiertje ravotten op de speelplaats ontspannen ze zich volgens mij beter dan thuis.
En dan heb ik het nog niet eens over mijn eigen ophaalstress. Ik haal het op donderdag altijd maar net om op tijd op het schoolplein te staan voor de lunchpauze. Ik ben namelijk pas om 12.00 uur op het station. Als er maar iets met de trein aan de hand is, moet ik de hulptroepen al inschakelen.
Mij lijkt dat continurooster echt ideaal voor ons als gezin. Ik kan niet wachten tot het op onze school wordt ingevoerd!
Ouders en ouderverenigingen protesteren. Volgens oudervereniging Ouders en Coo is het niet in het belang van het kind.
Ik zou het eigenlijk wel fijn vinden als ze op de school van Veerle en Marijn een rooster invoeren van elke dag 8.00-14.00 uur. Antoine kan vroeger aan het werk en is 's avonds ook eerder vrij. Hij heeft dus meer avondtijd met Veerle en Marijn.
Het is ook duidelijker naar de kinderen toe. Bijna elke ochtend vraagt Marijn welke dag het is en of hij een of twee keer per dag naar school moet.
Tenslotte zouden ze er in mijn beleving meer vrije tijd voor terugkrijgen: elke dag vanaf 14.00 uur vrij. Dan heb je -in theorie dan- elke dag ruim de tijd om met klasgenootjes af te spreken.
De lange lunchpauze gaat wel verloren. Maar ik zie die lunchpauze toch vooral als gedoe. Kindjes uit school halen. Naast het duikelhek wachten tot Veerle en vriendinnetje A. eindelijk klaar zijn met de demonstratie tweeling-koprol-op-het-duikelhek. Of Marijn aansporen om vooral door te lopen naar huis (en vooral niet toegeven aan zijn gebedel of ik hem alsjeblieft wil dragen). Thuis aan tafel hopen dat ze het geduld op kunnen brengen om te blijven zitten tijdens het eten. Een beker drinken naar binnen praten. Echt een rustpunt vind ik die lunchpauze niet. Als ze in de klas hun boterhammetje opeten en daarna nog een kwartiertje ravotten op de speelplaats ontspannen ze zich volgens mij beter dan thuis.
En dan heb ik het nog niet eens over mijn eigen ophaalstress. Ik haal het op donderdag altijd maar net om op tijd op het schoolplein te staan voor de lunchpauze. Ik ben namelijk pas om 12.00 uur op het station. Als er maar iets met de trein aan de hand is, moet ik de hulptroepen al inschakelen.
Mij lijkt dat continurooster echt ideaal voor ons als gezin. Ik kan niet wachten tot het op onze school wordt ingevoerd!
maandag 2 maart 2009
Marijn leert fietsen
Vorig jaar na de zomervakantie vonden wij dat het eigenlijk wel tijd werd dat Marijn zou leren fietsen. Marijn dacht daar anders over. Hij wilde niet dat de zijwieltjes van zijn 12" fietsje gehaald werden. 'Ook goed', dachten wij, 'we hebben nog tijd genoeg.'
Een paar weken geleden vroegen we aan Marijn of de zijwieltjes nu wel van zijn fietsje gehaald mochten worden. Ja, dat wilde hij wel. Vol goede moed, gingen we met hem oefenen. Mét een sjaal onder zijn oksels zodat we hem konden corrigeren als hij om dreigde te vallen. We hebben welgeteld twee dagen op een rij geoefend, toen vergaten we het weer...
Gistermiddag was het erg lekker weer. Veerle en Marijn wilden graag buitenspelen. Met hun fiets. Meestal spelen ze achter het huis op de parkeerplaats. Nu wilden ze graag aan de overkant spelen. Ik hielp hen met oversteken. Veerle was op haar fiets en Marijn op de zijne. Ik vroeg me al af wat hij in hemelsnaam met zijn fiets moest. Ik ging terug het huis binnen. Af en toe wierp ik een blik op Veerle en Marijn. Mijn verbazing was groot toen ik Marijn zag. Hij zat op zijn fiets, gebruikte hem als loopfiets om op gang te komen en... fietste zomaar weg!
Nu weet ik meteen wat we voor Marijns 5e verjaardag gaan kopen: een grotere fiets!
Een paar weken geleden vroegen we aan Marijn of de zijwieltjes nu wel van zijn fietsje gehaald mochten worden. Ja, dat wilde hij wel. Vol goede moed, gingen we met hem oefenen. Mét een sjaal onder zijn oksels zodat we hem konden corrigeren als hij om dreigde te vallen. We hebben welgeteld twee dagen op een rij geoefend, toen vergaten we het weer...
Gistermiddag was het erg lekker weer. Veerle en Marijn wilden graag buitenspelen. Met hun fiets. Meestal spelen ze achter het huis op de parkeerplaats. Nu wilden ze graag aan de overkant spelen. Ik hielp hen met oversteken. Veerle was op haar fiets en Marijn op de zijne. Ik vroeg me al af wat hij in hemelsnaam met zijn fiets moest. Ik ging terug het huis binnen. Af en toe wierp ik een blik op Veerle en Marijn. Mijn verbazing was groot toen ik Marijn zag. Hij zat op zijn fiets, gebruikte hem als loopfiets om op gang te komen en... fietste zomaar weg!
Nu weet ik meteen wat we voor Marijns 5e verjaardag gaan kopen: een grotere fiets!
woensdag 11 februari 2009
Eerste Kinderfeeste Alleen (2)
Ik had me er dus bij neergelegd dat Marijn vanmiddag thuis zou blijven. Hij was zo duidelijk dat hij NIET naar het feestje wilde. Ik zat er wel een beetje mee in mijn maag eigenlijk.
Maar niets is zo onvoorspelbaar als een kleuter. Om 13.45 uur gingen we toch maar even het cadeautje afgeven bij de jarige. We hadden namelijk al wel een cadeautje gekocht. Marijn was erg verlegen, maar ging wel mee naar binnen. Hij bleef een beetje bij me in de buurt en ik moest hem ook optillen. Ondertussen druppelden de andere gasten ook binnen.
Ik zag Marijn verrast opkijken: He, ik ken die andere kindjes! Sterker nog, het zijn andere kindjes uit mijn klas! Langzaam maar zeker ontdooide Marijn en ik zag hem erg opgelucht kijken. Hij deed de rits van zijn jas naar beneden en gooide stoer zijn jas bovenop de jas van een klasgenootje. En toen zei Marijn: 'Nou mama, nu moet je gaan hoor! Weg jij!
Nou ja... werd ik zomaar door onze zoon weggestuurd!
Op de fiets terug naar huis was ik zo trots op Marijn. Hij was nu toch naar zijn Eerste Kinderfeestje Alleen!
Maar niets is zo onvoorspelbaar als een kleuter. Om 13.45 uur gingen we toch maar even het cadeautje afgeven bij de jarige. We hadden namelijk al wel een cadeautje gekocht. Marijn was erg verlegen, maar ging wel mee naar binnen. Hij bleef een beetje bij me in de buurt en ik moest hem ook optillen. Ondertussen druppelden de andere gasten ook binnen.
Ik zag Marijn verrast opkijken: He, ik ken die andere kindjes! Sterker nog, het zijn andere kindjes uit mijn klas! Langzaam maar zeker ontdooide Marijn en ik zag hem erg opgelucht kijken. Hij deed de rits van zijn jas naar beneden en gooide stoer zijn jas bovenop de jas van een klasgenootje. En toen zei Marijn: 'Nou mama, nu moet je gaan hoor! Weg jij!
Nou ja... werd ik zomaar door onze zoon weggestuurd!
Op de fiets terug naar huis was ik zo trots op Marijn. Hij was nu toch naar zijn Eerste Kinderfeestje Alleen!
dinsdag 10 februari 2009
Eerste Kinderfeestje Alleen...
Marijn heeft voor het eerst een uitnodiging ontvangen voor een kinderfeestje van een klasgenootje. Hij is al eerder naar een kinderfeestje geweest, maar toen ging hij samen met Veerle. Dit is zijn eerste uitnodiging voor het eerste Kinderfeestje Alleen.
Maar ... hij wil niet. Nu had ik bedacht dat het wel een slim plan was als ik met hem mee zou gaan. Marijn moet namelijk altijd eerst even wennen, de kat uit de boom kijken. Als hij dan gewend is, zou ik weg kunnen gaan. Dat was het plan.
Het plan dreigt nu in het water te vallen. Het feestje wordt namelijk waarschijnlijk niet thuis gevierd. Ze gaan op stap. Ik kan niet mee om Marijn te helpen. Dus ik denk dat we vanmiddag met z'n tweetjes thuis blijven..
Leuk hoor, zo'n eerste Kinderfeestje Alleen :-(
Maar ... hij wil niet. Nu had ik bedacht dat het wel een slim plan was als ik met hem mee zou gaan. Marijn moet namelijk altijd eerst even wennen, de kat uit de boom kijken. Als hij dan gewend is, zou ik weg kunnen gaan. Dat was het plan.
Het plan dreigt nu in het water te vallen. Het feestje wordt namelijk waarschijnlijk niet thuis gevierd. Ze gaan op stap. Ik kan niet mee om Marijn te helpen. Dus ik denk dat we vanmiddag met z'n tweetjes thuis blijven..
Leuk hoor, zo'n eerste Kinderfeestje Alleen :-(
woensdag 4 februari 2009
Samen zwemmen
Veerle zit sinds 1 november op zwemles. Ze heeft op zaterdagochtend zwemles. Ik kan vrijwel nooit mee om te kijken, want ik heb dan hardlooptraining. Na het zwemmen (en voor mij hardlopen), gaan Veerle en ik samen in bad. Ze legt dan aan me uit wat ze allemaal geleerd heeft en demonstreert meteen wat ze allemaal kan.
Afgelopen zaterdag vertelde ze me dat ze al van de startblok in Het Diepe kan springen zonder pak!. Maar ja, dat kun je helaas niet laten zien in het ligbad. We besloten dus meteen om de volgende dag samen te gaan zwemmen. "De jongens" gingen samen naar de Beekse Bergen.
In het zwembad rende Veerle meteen naar de startblok van Het Diepe, ze klom erop en sprong erin. Ik kon nog net op tijd in het water springen om haar (als dat nodig mocht zijn) op te vangen. Ze was heel erg trots! En ik ook natuurlijk! Maar de badmeester was niet zo erg onder de indruk. Hij vertelde me dat kindjes met een drijfpak niet in Het Diepe mochten. Veerle was helemaal teleurgesteld. Tijdens zwemles mocht het wel. Ze wilde alleen aan haar mama laten zien hoe goed ze al kan zwemmen.
Aanstaande zaterdag is het weer kijkles. Ik zal aan Antoine vragen of hij video-opnamen wil maken. Dan ben ik er toch een beetje bij. Misschien mag ze dan wel van de startblok in Het Diepe springen!
Afgelopen zaterdag vertelde ze me dat ze al van de startblok in Het Diepe kan springen zonder pak!. Maar ja, dat kun je helaas niet laten zien in het ligbad. We besloten dus meteen om de volgende dag samen te gaan zwemmen. "De jongens" gingen samen naar de Beekse Bergen.
In het zwembad rende Veerle meteen naar de startblok van Het Diepe, ze klom erop en sprong erin. Ik kon nog net op tijd in het water springen om haar (als dat nodig mocht zijn) op te vangen. Ze was heel erg trots! En ik ook natuurlijk! Maar de badmeester was niet zo erg onder de indruk. Hij vertelde me dat kindjes met een drijfpak niet in Het Diepe mochten. Veerle was helemaal teleurgesteld. Tijdens zwemles mocht het wel. Ze wilde alleen aan haar mama laten zien hoe goed ze al kan zwemmen.
Aanstaande zaterdag is het weer kijkles. Ik zal aan Antoine vragen of hij video-opnamen wil maken. Dan ben ik er toch een beetje bij. Misschien mag ze dan wel van de startblok in Het Diepe springen!
maandag 26 januari 2009
Viel dat even mee...
Veerle vond het toch wel erg spannend allemaal. Vorige week hadden we samen de vragenlijst ingevuld die per post naar ons toe was gestuurd. Heel serieus beantwoordde ze de vragen. We schreven op wat haar lievelingseten is (spareribs met aardappels en salade), wat ze niet lust (vlees op brood) en of ze wel eens enge dromen heeft (gelukkig niet).
Gisterochtend was ze natuurlijk onder de douche geweest ('Want anders stink ik, he mama?'). Antoine had haar van school opgehaald en naar het Cultureel Centrum gebracht. Ze hoefden gelukkig niet lang te wachten.
Veerle werd gemeten (1.27 m!) en gewogen (23 kg). Haar gehoor werd getest en ze moest door een hele rare bril kijken. Vooral dat laatste maakte diepe indruk op haar.
Ze is weer goedgekeurd door de schoolarts. Waarschijnlijk wordt ze later dit schooljaar nog een keertje extra opgeroepen omdat ze met een oor niet zo goed hoorde. De schoolarts dacht dat er een beetje oorsmeer in zat. Waarschijnlijk niets om ons zorgen om te maken.
Gisterochtend was ze natuurlijk onder de douche geweest ('Want anders stink ik, he mama?'). Antoine had haar van school opgehaald en naar het Cultureel Centrum gebracht. Ze hoefden gelukkig niet lang te wachten.
Veerle werd gemeten (1.27 m!) en gewogen (23 kg). Haar gehoor werd getest en ze moest door een hele rare bril kijken. Vooral dat laatste maakte diepe indruk op haar.
Ze is weer goedgekeurd door de schoolarts. Waarschijnlijk wordt ze later dit schooljaar nog een keertje extra opgeroepen omdat ze met een oor niet zo goed hoorde. De schoolarts dacht dat er een beetje oorsmeer in zat. Waarschijnlijk niets om ons zorgen om te maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)