Nog meer schrijven

Veerle schrijft al een tijdje allerlei briefjes en kaarten. Maar sinds een paar dagen lijkt ze helemaal niet meer te stoppen. Tante N ligt in het ziekenhuis, dus voor haar heeft Veerle als verrassing een hele lieve kaart gekocht (met een hele lieve hond erop, want Tante is dol op honden!).


Haar kleine broertje was vandaag nep-jarig (eigenlijk is hij morgen pas jarig, maar hij viert vandaag zijn verjaardag), dus maakte Veerle maar liefst twee brieven.




Tijdens Marijns nep-feestje had Veerle haar letterdoos tevoorschijn gehaald. Ze heeft die al een tijdje, maar heeft er tot nu toe weinig mee gedaan. Tot vandaag. Ze besloot onze vrienden N en V te laten zien wat ze allemaal op school heeft geleerd:



Als een volleerde onderwijzeres licht (met een CH) toe: 'Kijk... Zie je dat plaatje van die lamp? Dat woord schrijf je anders dan dat je het hoort. Je hoort een guh maar je schrijft het met CH!'

Daarnaast besloot ze om meteen haar eerste woordplaatje te tekenen. En niet meteen het eenvoudigste woord: een pingwing.

Tijd rekken

Het is zondagavond zeven uur. Veerle mag nog een kwartiertje opblijven, maar moet dan toch echt naar bed. Maar daar heeft ze geen zin in.

Veerle gaat naar boven en komt terug met een boek. Het is een boek van school. Ze moet dat boek thuis lezen. Ik heb haar al zeker vijf keer eraan herinnerd dat ze dat boek moet lezen. En nu gaat ze op de bank zitten en leest. Het is niet zo dat ze zo'n drukke dag heeft gehad en dat ze absoluut geen tijd had om het boek eerder te lezen. Sterker nog, ze heeft de hele middag op de bank gehangen (Ma-ham... ik vervéél me!)

Als ik om kwart over zeven aangeef dat het tijd is om naar boven te gaan, zit Veerle nog steeds te lezen. 'Oma? Brengt u mij naar bed?' Oma, die iedere zondagavond op bezoek komt, vindt dat erg gezellig en gaat met Veerle mee naar boven.

Om kwart voor acht is oma nog steeds niet beneden. Als we gaan informeren waar ze blijft, horen we 'Ik kom zo naar beneden. Nog een halve bladzijde en dan heeft Veerle haar boek uit!'

Wat is het toch een uitgekookte tante. Ze wist gewoon dat ze het bij mij niet voor elkaar had gekregen...

Het doel van schriftelijke communicatie

Veerle heeft door wat het doel van schriftelijke communicatie is. Door een briefje te schrijven kun je ook als je daar zelf op dat moment niet toe in staat bent, een booschap overbrengen. Hoe dat werkt?

Heel simpel. Stel je wil erg graag in het bed van je ouders slapen. Dus als je ouders je in je eigen bed hebben gelegd, sluip je naar het bed van je ouders. Je hebt hier al wat ervaring mee. Maar je werd steeds toch wakker in je eigen bed. Dus je schrijft een briefje aan je ouders.

Toch jammer dat je moeder dat briefje pas vindt als ze je al terug heeft gelegd in je eigen bed...

En nu in het Engels!

'Mama, mama! Ik ken een leuk liedje! Doe mij maar na!'

Hoewel hij al bijna 6 is, vindt Marijn het eigenlijk nog steeds erg leuk om bij mij op schoot te zitten. Natuurlijk past dat bijna niet meer, zo'n grote jongen op schoot, maar ik vind het stiekem ook nog best knus.

'In de maneschijn, in de maneschijn... Klom ik op een trapje...'
'Die kende je nog niet, he?'
Tuurlijk niet... Hij is vast vergeten dat ik dit liedje al wel honderd keer voor hem gezongen heb toen hij nog een baby was. Maar je bent bijna 6 of niet dus dan spreek je al een aardig mondje Engels.

'En nu in het Engels! In du meunescheun, in de meunescheun... Kleum euk eup eun treupje neur heut reumkeuzeun!'

Ik ben erg benieuwd hoe het klinkt als Marijn het liedje in het Zweeds gaat zingen.

De invloed van de tv

Wat is de invloed van de televisie op mijn kinderen? Ik denk er wel eens over na. Vooral als ik heerlijk heb uitgeslapen terwijl Veerle en Marijn zich beneden hebben vermaakt voor de televisie.

Toch heeft televisie niet per se een negatieve invloed op mijn kinderen. Het kan hen ook inspireren tot creativiteit.

Toen ik vandaag na een loopwedstrijd terug kwam, zag ik meteen dat Veerle en Marijn met de Play Doh in de weer waren geweest. Ik voelde een beetje de drang in me opkomen om te gaan mopperen want de hele salontafel lag bezaaid met kleine stukjes klei. Ik hield mijn gemopper op tijd binnen want op het dressoir trof ik dit aan:


Ik stond er echt van te kijken hoe mooi Veerle dat gemaakt had.
'Wow, Veerle, wat heb je die rozen mooi gemaakt! Waar heb je dat geleerd?'
'Van De taarten van Abel. Die meneer had een keer laten zien hoe je rozen moet maken van marsepein!'

Stoere mama!

Stel je vindt iets heel erg spannend. Wat doe je dan? Loop je er dan voor weg of haal je dan even heel diep adem en doe je het toch?

Ik leer mijn kinderen dat je in zo'n geval meestal voor de laatste optie moet kiezen. Maar ja hoe kun je als ouder het goede voorbeeld geven als je iets echt niet durft?

Als je iets echt niet durft, dan vermijd je als ouder gewoon het onderwerp. Zo da's makkelijk. Ik zeg er gewoon niks over dan valt het ook niet op. Deze strategie werkte tot voor kort erg goed. Ik zei er niks over. En Veerle en Marijn wisten er niks vanaf.

Alleen wat doe je dan als je kinderen er ineens wel over beginnen? Sja... dat draai je een beetje om de hete brij heen. 'Ja ik kán het wel, maar ik vind het gewoon niet zo leuk om te doen.'

Helaas voor mij trapten ze daar ook niet meer in. 'Mama, soms moet je ook wel eens dingen doen die je NIET leuk vindt! Dat zeg je ook tegen ons.'

O.k. dan. Vanochtend heb ik het gedaan hoor. Iets wat ik al maanden heb uitgesteld. En weet je? Het viel me uiteindelijk best mee. Ik ben zo opgelucht! En trots natuurlijk.

Veerle was ook erg onder de indruk. Ze vindt me echt een Stoere Mama. Een Stoere Mama die voor het eerst in jaren weer zelf een auto heeft bestuurd.

Stomme poster!

Ik heb een poster van Nederland opgehangen in de keuken. Ik ben benieuwd of Veerle en Marijn de poster net zo enthousiast ontvangen als de letterposter die een twee jaar geleden op de deur in de woonkamer heb gehangen.

Veerle ontdekt 'm als eerste. Ze vindt hem erg interessant. Na een hem een tijdje bestudeerd te hebben komt ze naar me toe.

'Wat een stómme poster, zeg!'

Ik ben een beetje verbaasd. Hoezo stomme poster? De poster ziet er toch leuk uit? Het is de kaart van Nederland met voor kinderen toch erg herkenbare bezienswaardigheden. Dat is toch niet stom???

'Waarom vind je het dan een stomme poster?'
'Nou gewoon. Rijen staat er niet op!'