Alles verloopt zonder problemen: eerst een halve baan op onze buik, onder het touw door en dan nog een halve baan op onze rug. En dat allemaal met onze kleren aan. Gelukkig mogen we onze kleren uittrekken na die eerste baan. Nou ja... we houden ons badpak aan, maar Marijn roept desondanks toch erg trots: Kijk! Daar loopt mijn mama in haar blootje!!! Vervolgens zwemmen we nog twee banen op onze buik en twee op onze rug. Veerle moet aan het begin van de eerste baan nog even onder water door het gat zwemmen, maar dat gaat ook zonder problemen. Daarna is het drijven aan de beurt: een korte op onze buik en een korte op onze rug. We moeten zelfs nog een borstcrawl en een rugcrawl laten zien. Pffff toen ik opging voor diploma A hoefden we die echt nog niet te beheersen. Ik kan me eigenlijk helemaal niet herinneren dat ik de borst- en rugcrawl ooit heb geleerd op zwemles. En ik heb toch echt diploma A en B. Als laatste moeten we watertrappelen.
De kinderen gaan naar de zwemjuffen en horen al of ze geslaagd zijn. Ja! En gelukkig hebben de papa's, mama's en opa's die meezwommen ook wel een soort diploma verdiend. Gelukkig maar! Heb ik toch niet voor niks meegezwommen. We kleden ons snel om en gaan naar het sportcafé waar de diploma's worden uitgereikt.
De opa's en oma's, Marijn en Antoine staan al met een trotse glimlach op hun gezicht op ons te wachten. Veerle neemt haar diploma in ontvangst en ik mijn Meezwemcertficaat.
Als naar huis gaan, zeg ik tegen Veerle dat de volgende keer als we gaan zwemmen ze helemaal geen zwembandjes meer aan hoeft in het zwembad. Ze kijkt me verbaasd aan. Hoezo dan? Nou, als je diploma A hebt, betekent het dat je écht kan zwemmen! Dus dan hoef je als je ergens in een zwembad bent, geen zwembandjes meer aan!
Ze herinnert me er even later wel aan dat als je je zwemdiploma hebt, er nog iets belangrijks te gebeuren staat: dan mag je namelijk oorbellen laten schieten. Sja... belofte maakt schuld, he....
