Oefenen, oefenen, oefenen

In groep 3 leer je niet alleen lezen, je leert ook schrijven.

En om goed te leren schrijven, moet je heel veel oefenen. Dat doen ze op school natuurlijk, maar Veerle is wel erg enthousiast. Thuis oefent ze -als ze eigenlijk zou moeten slapen- de schrijfletters nog een keertje extra.

Daar hoef ik haar helemaal niet in te begeleiden. Ze pakt het oefenen meteen gestructureerd aan. Ze bedenkt de opgave, tekent de opgave (incl. de lijntjes waartussen ze moet schrijven en het puntje waar ze moet beginnen met schrijven), ze maakt de opgave en tenslotte kijkt ze de opgave zelf na. Ze doet zelfs aan belonen als ze de opgave goed heeft uitgevoerd: een mooie tekening... net zo mooi als de sticker van de juf op school.

Groot verdriet

Marijn is verdrietig. Heel erg verdrietig. En waarom? Omdat het niet lukt...

Deze week kwam Marijn thuis met de mededeling dat zijn vriendinnetje haar strikdiploma heeft gehaald. Tja... en dan kan hij natuurlijk niet achterblijven. Dus ging hij aan de slag. Oefenen, oefenen, oefenen.

En iedere keer is het groot verdriet. Ik laat hem iedere keer stap voor stap zien hoe je moet strikken. Dan doen we het samen. Ik moedig hem aan. Kijk toe. Hij oefent zelf en dan is het huilen.

Ik durf hem bijna geen veterschoenen meer aan te geven... Vervelend hoor dat hij zichzelf zo in de weg zit omdat het niet gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft.

Erg vermoeiend en... als ik eerlijk ben ook wel herkenbaar. (Ik heb er inmiddels wel mee om leren gaan, maar toen ik zo oud was als Marijn heb ik vast ook wel eens gehuild als iets niet ging zoals ik het had bedacht...)

Een écht diploma!

Marijn heeft zijn tweede échte diploma gehaald. Zijn eerste échte diploma haalde hij net iets voor zijn vierde verjaardag. Dat was echt heel erg knap van hem. Vooral omdat hij zijn diploma toen haalde door het grootste deel van de tijd te slapen. Da's toch wel een hele prestatie.

We waren er ook eigenlijk helemaal niet op voorbereid dat hij een diploma zou halen. Of eigenlijk moet ik zeggen ik was er niet op voorbereid. Dus hadden we Marijn er ook helemaal niet op voor kunnen bereiden. Je kunt eigenlijk zeggen dat het dus extra knap van hem is dat hij zijn diploma gehaald heeft!

Wat voor diploma het is???

Een dapperheidsdiploma! Marijn is namelijk naar de KNO arts geweest. Eind vorig schooljaar was Marijn door de logopediste van school onderzocht. Zij kwam tot de conclusie dat Marijn een kleine achterstand heeft op zijn mondelinge taalvaardigheid en dat hij erg nasaal klinkt. Ze wilde dat wij Marijn zouden laten onderzoeken door de KNO arts om te bekijken of zijn neusamandelen niet te groot zijn waardoor Marijn wellicht niet helemaal goed hoort.

Ik dacht eigenlijk dat zo'n onderzoek bij de KNO arts alleen bestond uit het 'bekijken van neus (?), oren en keel' en wellicht een foto. En omdat Marijn op het gebied van 'je laten bekijken door een dokter' al een ruime ervaring heeft door zijn bezoekjes aan de orthoptist, hebben we hem niet echt voorbereid. Hij zou gewoon naar de 'neuzendokter' gaan, die met een lampje in zijn neus, oren en keel zou kijken.

Maar het was toch net wat complexer. Het deel 'bekijken met het lampje' klopte (al vraag ik me af of zo'n dokter nou met een lampje in iemands neus gaat kijken...) maar er kwam nog meer aan te pas. Zo was er allereerst de stofzuiger. Er zat flink wat oorsmeer in zijn oren -wat het slechte gehoor natuurlijk ook al kan verklaren- dus kwam er (volgens Marijn) een stofzuiger aan te pas om het oorsmeer te verwijderen. Vervolgens moest Marijn op de foto ('dat was een fotocamera met een computer!') en als laatste moest hij bloed laten prikken. Dat bloedprikken was nodig voor een allergietest.

En met dat bloedprikken heeft Marijn dus een diploma verdiend! Een dapperheidsdiploma!



(Marijns eerste diploma was overigens ook een Dapperheidsdiploma. Hij heeft dat diploma gehaald toen zijn ogen operatief recht zijn gezet.)

Belangrijke dag vandaag

'Mama, weet je welke dag het is vandaag?' Marijn is net uit bed gekomen en komt naar me toegerend. Ik ben ook nog niet helemaal wakker dus antwoordt slaperig 'Vrijdag! Hoezo?' Marijn kijkt een beetje verontwaardigd. 'Nietus! Het is vandaag groep 2 dag!'

Het is stom van mij dat ik dat was vergeten. We hebben het zo druk met Veerle die in groep 3 zit en leer lezen, dat we Marijn bijna zouden vergeten...

Het is vandaag de eerste keer dat Marijn op vrijdagochtend naar school moet. Op de school van onze kinderen hoeven kinderen pas vanaf groep 2 op vrijdagochtend naar school.

Marijn voelt zich echt heel anders nu. Hij zit echt in groep 2 en hij is ook nog 'oudste kleuter'. En nu dus ook op vrijdagochtend naar school. Ik ben erg benieuwd wat voor oudste kleuterdingen ze vandaag gedaan hebben.

Knoop

Veerle is inmiddels alweer 6 jaar oud (volgens zichzelf overigens al bijna 7!). Je zou dus denken dat ik inmiddels al wat gewend ben op het gebied van 'loslaten'.

Veerle heeft al heel wat eerste keren meegemaakt en ik heb alle momenten moedig doorstaan. En soms... Soms heb je weer zo'n moment... Je maag zit in de knoop. Je wil het liefst erbij blijven. Maar ja, soms gaat dat niet en soms wil je dochter niet dat je bij haar blijft.

Gisteren deed Veerle mee aan de Familyrun van de Tilburg Ten Miles. Nee, niet gezellig met mij, maar ze wilde alléén lopen. Ik bracht mijn grote meisje natuurlijk wel even naar de start. Ik tilde haar over het dranghek. Daar stond ze dan, helemaal alleen in de menigte. Het liefste was ik erachteraan geklommen. Ik informeerde voorzichtig of het allemaal wel goed was zo. Ja tuurlijk, mam! Moest ik erbij komen staan? Neee-heee! Je moet me zo meteen aan komen moedigen!

O.k. duidelijk. Ze gebaarde ook nog met haar hand zo van 'Weg, mams!'

Dus daar liep ik met mijn ziel onder mijn arm en een knoop in mijn maag aan de andere kant van het hek door tot voorbij de start. Mijn dochter uiteraard geen moment uit het oog verliezend.

Het startschot klonk en daar ging ze!

'Hup Veerle! Hup Veerle!'

Ze zag me niet eens! 'Hup Veerle!' Ah... ze hoorde me en wilde naar me toe lopen. 'Veerle, doorlopen!' En daar ging ze... Mijn kleine -maar toch ook al zo grote- meisje deed voor het eerst helemaal alleen mee aan een hardloopwedstrijd.

Ze heeft het echt heel goed gedaan! En ze was uiteraard erg trots op haar prestatie en op haar medaille. En ik ook natuurlijk.



Oh en de knoop was weg toen ik mijn kleine meisje weer gewoon bij me had, hoor....

Zie ginds komt de stoomboot....

Jawel! Het is begin september. Hoog tijd om in winterse sferen te komen. Oftewel... Sinterklaassferen!

De eerste pepernoten hebben we al gespot bij Albert Heijn. En nog belangrijker... de eerste speelgoedgids is al op de mat gevallen. Veerle had de gids als eerste gespot. Vervolgens bivakkeerde ze de rest van de middag op haar kamer. Ze kwam alleen nog even naar beneden om lijm te pakken.

Na een uurtje of 2-3 kwam ze naar beneden. Ze was klaar. Ik vroeg me al af wat ze aan het doen was. Vol trots liet ze haar knutselwerkje zien. Het was een verlanglijstje voor Sinterklaas. Ze heeft zelfs een tekening van de Goedheiligman op de voorkant van haar verlanglijstje gemaakt.

Al bladerend in haar lijstje viel me iets op. Er stonden allemaal cadeaus in die 9,99 kosten. Maar ja... wat doe je dan als je een Playmobil manege in het boekje ziet staan? Die is namelijk veel duurder. Nou? Dan knip je de prijs die erbij staat uit en die plak je erbij. Je knipt er dan alleen even de eerste 6 vanaf. Dan kost zo'n ding nog maar 9,99 in plaats van 69,99 :-)

Nou wie weet trapt hij daar wel in. Sinterklaas is immers ook niet meer de jongste... toch?