Toch wel een beetje spannend...

Marijn kijkt erg graag televisie. En dan liefst naar (in mijn ogen) hele enge 'grote jongens' tekenfilmseries. Over monsters enzo...

Toen we een aantal maanden geleden het programma van de schouwburg zagen, werden we helemaal enthousiast toen we zagen dat de musical Dolfje Weerwolfje werd opgevoerd in de schouwburg in de buurt. Zo'n spannende musical zou Marijn erg leuk gaan vinden. Ik wist het zeker!

Marijn had er erg veel zin in. En het werd nóg leuker!
We zaten in de loge en hadden een prima uitzicht op de zaal.
'Kijk! Daar is Paul van Loon!'

Even later hoorden we geroezemoes achter ons. Paul van Loon kwam wel heel dicht bij ons in de buurt zitten.
'Paul van Loon zit achter ons, mama!'

Het licht ging uit en de musical begon. Al bij het eerste liedje deed Marijn zijn handen over zijn oren. De muziek stond veel te hard naar zijn zin. Later kroop hij helemaal weg. Eigenlijk was de musical toch wel een beetje te spannend voor hem.

Of toch niet? In de trein naar huis zat Marijn helemaal met rode wangen van de opwinding na te genieten.
'Nee, hoor... De musical was helemaal niet te spannend. De musical was Vet Cool!'

Een léuk spelletje

Tijdens het 10 minuten gesprek op school hadden we het advies gekregen van Marijns juf om met hem te oefenen met lezen. Natuurlijk willen we dat best, maar het moet wel léuk blijven. Zelf wilde ik het het liefst in een spelvorm gieten zodat hij vooral niet doorheeft dat we aan het oefenen zijn.

Maar ja... Dat mannetje van ons kan dus helemaal niet tegen zijn verlies. En dan?

Toevallig hadden we van Sinterklaas het spelletje Woord Rummikub gekregen. Marijn is dol op de normale Rummikub dus hij had al een paar keer geïnteresseerd naar de doos gekeken.

'Mama? Zullen we dit spelletje spelen?'
'Ja dat mag best, maar dat is misschien een beetje te moeilijk...'
'We kunnen het toch probéren?'

We gingen aan de slag. Om ervoor te zorgen dat het wel leuk bleef, besloten we de puntentelling compleet achterwege te laten. We probeerden gewoon zo veel mogelijk woordjes te leggen. En natuurlijk moesten niet alleen de woordjes die Marijn gelegd had gelezen worden, maar ook de woordjes die ik legde.

Marijn vond het helemaal geweldig. Hij kon al zoveel woorden lezen!

Moeite met lezen

We hebben vandaag 10-minuten gesprekken gehad op de school van Veerle en Marijn.

Wat blijkt? Zowel Veerle als Marijn hebben moeite met lezen. En ik moet toegeven, die boodschap kwam toch wel hard aan. Vooral bij mij. Toen ik zelf op school zat, was taal altijd mijn beste vak.

Van Veerle was het me inmiddels wel bekend dat het niet zo goed ging met lezen. Ze ging namelijk eind groep 3 al extra oefenen in een klein groepje. Maar Marijn is nu al in een klein groepje extra aan het oefenen.

Volgens de juf wil het automatiseren helemaal niet vlotten. Hij hakt en plakt er nog lustig op los. Bij alle woorden die hij leest. Niet alleen de woorden die nieuw zijn, maar ook de eerste woordjes die hij heeft geleerd.

De juf adviseert ons om thuis met hem te oefenen. Ja... dat proberen we wel, maar hij wil het niet. Misschien dat we het wat speelser aan kunnen pakken?

'Wij hebben educatief materiaal in overvloed in huis. Het probleem is alleen dat hij het gewoon niet wil. De maan roos vis kijkt hij nauwelijks in. En hij kan niet tegen zijn verlies. De laatste keer dat we het maan roos vis letterkasteel speelden, vloog het complete spelbord (mét toren) door de huiskamer.'
'En de boekjes van Veilig en vlot die ik heb meegegeven?'
'Ja, die wil hij af en toe wel lezen. Dat is huiswerk.'

Ondertussen blijven we zowel Veerle als Marijn iedere avond voorlezen. We willen namelijk wel bijbrengen dat (voorge)lezen (worden) erg leuk is.