Veerle, Marijn en ik zitten in de trein. We zijn op weg naar Amsterdam. Het is de eerste keer dat we met z'n drietjes zo'n lange treinreis maken. Het was tussen 's-Hertogenbosch en Utrecht zo druk dat we niet eens konden zitten. Herstel, dat IK niet kon zitten. Veerle en Marijn vonden het best o.k om in de dubbeldekker op het trapje te zitten.
Na Utrecht kunnen we dan toch zitten. Eindelijk! Alleen zijn we per ongeluk in een stilte coupé gaan zitten. Eerst had ik het niet eens door. Veerle en Marijn zijn vrolijk aan het kletsen en ik zie iemand een beetje boos onze kant op kijken.
'Mama, waarom staat er hier een SSSSSSSSSSSSS op het raam?'
(fluisterend) 'Oh we zitten in een stiltecoupé. We moeten dus heeeeel zachtjes doen!'
Maar hoe zorg je ervoor dat twee kinderen van 6 en 7 ook daadwerkelijk stil zijn in de trein? Heel simpel, je tovert twee tijdschriften uit je tas:
Ze hebben zich prima vermaakt.
dinsdag 26 oktober 2010
maandag 11 oktober 2010
Weer een spreekbeurt
'Mama! Ik ga een spreekbeurt doen over hoe een boek wordt gemaakt!'
'Alweer?'
Het lijkt alsof ze haar spreekbeurt van groep 3 nog maar net achter de rug heeft.
'Had de juf gezegd dat je een spreekbeurt moet doen?'
'Nee. Ik vind het gewoon heel erg leuk om te doen.'
Van wie heeft ze dit toch? Zowel Antoine als ik vinden het niet leuk om spreekbeurten te doen. Uiteraard moeten wij wel eens een presentatie geven op ons werk, maar echt leuk vinden we het geen van beiden.
Veerle gaat meteen aan de slag. Dat wil zeggen... ze pakt pen en papier en kijkt me verwachtingsvol aan. O.k. het is duidelijk. Veerle denkt vast 'mama werkt bij een uitgeverij, dus die weet vast hoe boeken worden gemaakt'.
Ik wil enthousiast van wal steken, maar bedenk me dat dat misschien niet zo slim is. Het is namelijk wel de bedoeling dat Veerle er ook iets van opsteekt.
'Nou mam? Hoe wordt een boek gemaakt?'
'Wat denk je zelf?' (Deze strategie gebruik ik ook om lastige Sinterklaasvragen te beantwoorden... Zie je wel... ik leer het nog wel eens...)
'Uhm... nou.... dat weet ik niet...'
'Weet je wat een boek eigenlijk is?'
'Nou... allemaal letters en tekeningen enzo.'
'En die letters bij elkaar wat is dat eigenlijk?'
'...'
Da's duidelijk te moeilijk. Hoe moet ik dat nou aanpakken? Ik besluit haar op weg te helpen.
'Een boek is eigenlijk een verhaal. Een schrijver maakt een verhaal. Wat staat er nog meer in een boek?'
Pfoe... ik merk dat ik het toch wel moeilijk vind om mijn kind te helpen. Juist omdat het over iets gaat waar ik wel wat vanaf weet. Als ze nou haar spreekbeurt zou doen over dino's ofzo, dan zou het veel makkelijker zijn om me er niet zo mee te bemoeien.
Na een half uurtje heeft Veerle de grote lijnen op papier staan. Die gaat ze met de juf bespreken en dan horen we wanneer ze haar spreekbeurt mag doen. Ik ben erg benieuwd!
'Alweer?'
Het lijkt alsof ze haar spreekbeurt van groep 3 nog maar net achter de rug heeft.
'Had de juf gezegd dat je een spreekbeurt moet doen?'
'Nee. Ik vind het gewoon heel erg leuk om te doen.'
Van wie heeft ze dit toch? Zowel Antoine als ik vinden het niet leuk om spreekbeurten te doen. Uiteraard moeten wij wel eens een presentatie geven op ons werk, maar echt leuk vinden we het geen van beiden.
Veerle gaat meteen aan de slag. Dat wil zeggen... ze pakt pen en papier en kijkt me verwachtingsvol aan. O.k. het is duidelijk. Veerle denkt vast 'mama werkt bij een uitgeverij, dus die weet vast hoe boeken worden gemaakt'.
Ik wil enthousiast van wal steken, maar bedenk me dat dat misschien niet zo slim is. Het is namelijk wel de bedoeling dat Veerle er ook iets van opsteekt.
'Nou mam? Hoe wordt een boek gemaakt?'
'Wat denk je zelf?' (Deze strategie gebruik ik ook om lastige Sinterklaasvragen te beantwoorden... Zie je wel... ik leer het nog wel eens...)
'Uhm... nou.... dat weet ik niet...'
'Weet je wat een boek eigenlijk is?'
'Nou... allemaal letters en tekeningen enzo.'
'En die letters bij elkaar wat is dat eigenlijk?'
'...'
Da's duidelijk te moeilijk. Hoe moet ik dat nou aanpakken? Ik besluit haar op weg te helpen.
'Een boek is eigenlijk een verhaal. Een schrijver maakt een verhaal. Wat staat er nog meer in een boek?'
Pfoe... ik merk dat ik het toch wel moeilijk vind om mijn kind te helpen. Juist omdat het over iets gaat waar ik wel wat vanaf weet. Als ze nou haar spreekbeurt zou doen over dino's ofzo, dan zou het veel makkelijker zijn om me er niet zo mee te bemoeien.
Na een half uurtje heeft Veerle de grote lijnen op papier staan. Die gaat ze met de juf bespreken en dan horen we wanneer ze haar spreekbeurt mag doen. Ik ben erg benieuwd!
Abonneren op:
Posts (Atom)