Na Utrecht kunnen we dan toch zitten. Eindelijk! Alleen zijn we per ongeluk in een stilte coupé gaan zitten. Eerst had ik het niet eens door. Veerle en Marijn zijn vrolijk aan het kletsen en ik zie iemand een beetje boos onze kant op kijken.
'Mama, waarom staat er hier een SSSSSSSSSSSSS op het raam?'
(fluisterend) 'Oh we zitten in een stiltecoupé. We moeten dus heeeeel zachtjes doen!'
Maar hoe zorg je ervoor dat twee kinderen van 6 en 7 ook daadwerkelijk stil zijn in de trein? Heel simpel, je tovert twee tijdschriften uit je tas:

Ze hebben zich prima vermaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten