Veerle schrijft een liedje

Op de boerderij

O.k. ik beken... Ik speel Farmville. Samen met -volgens een of andere expert- vele dysfunctionele huisvrouwen (waar ik mezelf uiteraard niet onder reken omdat ik geen huisvrouw ben).

Toen ik op mijn werk enthousiast vertelde over hoe leuk ik Farmville vind, verklaarden ze me voor gek. Welke volwassene gaat er nou boerderijtje spelen op de computer? Nou ja... ikke dus!


Veerle en Marijn vinden Farmville ook erg interessant. Veerle wilde natuurlijk ook een eigen boerderij. 's Avonds toen Veerle al naar bed was heb ik een account aan proberen te maken voor Veerle. Helaas is Veerle nog te jong om te worden toeglaten tot Facebook en dus te jong om Farmville te spelen. Snel offerde ik twee lapjes grond op mijn boerderij op voor mijn kinderen. Ze hadden nu hun eigen moestuintje op de boerderij van mama!

Maar ja... Eigenlijk wilde Veerle toch echt ook een eigen boerderij. Dus uiteindelijk ben ik overstag gegaan. Samen met Veerle maakte ik een account aan op Facebook. Veerle vond het erg spannend allemaal! Ze keek geïnteresseerd toe. 'Mama? Ben je nou aan het jokken? Ik ben helemaal in 1992 geboren, maar in 2002!'

Ik heb haar uitgelegd dat ze eigenlijk nog te jong is voor Facebook en dat ze dus eigenlijk ook niet op Famville mag spelen. Maar dat omdat ik er altijd bij ben als ze het speelt, ik even gejokt hebt over haar leeftijd. Kon ik meteen nog een keertje benadrukken dat we niet willen dat ze gaat internetten als we er niet bij zijn. Want zo met een lezende dochter begin ik toch een beetje bezorgd te raken over Mijn Kind Op Internet...

Alleen dat kapsel, he...

'Ja je zingt erg leuk! Het dansje is ook leuk met die pasjes enzo. Maar alleen dat kapsel, he... Je bent helaas niet door naar de volgende ronde.'

Veerle had er al een hele tijd naar uitgekeken, maar vandaag was dan echt haar kinderfeestje. We hebben eerst een variatie op stoelendans gedaan, daarna eierkoek versieren en daarna hebben we geknutseld. Nadat alle knutsels klaar waren, besloten de gasten zelf dat ze wel Popstars konden gaan spelen. Inclusief artitiesten die auditie doen én natuurlijk een vakkundige jury.

Wij hebben geloof ik iets helemaal gemist. Ik had er totaal niet bij stil gestaan om tegen Veerle te zeggen dat het op televisie was. Ik ben er dus net achtergekomen dat kinderen van zes en zeven jaar al naar Popstars kijken.

Gelukkig heeft ze er na haar feestje niet meer naar gevraagd. Want eigenlijk vind ik dat programa -en dan met name die voorrondes waarin de kandidaten voor gek worden gezet- niet geschikt voor kinderen van haar leeftijd. En dan heb ik het nog niet eens over het tijdstip waarop het wordt uitgezonden. Veerle ligt om 20.30 uur al lang in haar bed, hoor!

Oh en Veerle had Popstars overigens wel gewonnen. Niet omdat ze de beste was. Maar om de simpele reden dat het Veerles feestje was!

Oeps...

'Mama? Mámá!!!'
Marijn staat naast mijn bed. Het is zondagochtend 7.15 uur. Ik wil eigenlijk uitslapen...

'Mama! Word nou eens wakker!'
Ik doe voorzichtig een oog open. Marijn staat met een grijns op zijn gezicht naast mijn bed. 'Ik heb mijn tweede tand eruit geduwd!'

Ik ben ineens helemaal wakker. Het is toch gelukt! Ik ben natuurlijk erg trots, maar ik wil ook nog even slapen. Ik roep enthousiast dat ik het echt stoer van hem vind. En dat het nog best wel vroeg is. En... dat hij nu met zonder wiebeltand best alvast beneden zelf een boterham kan gaan eten. :-)

'Mam?'
Het is maandagochtend 6.40 uur. Ik kom net onder de douche uit. Marijn staat op in de badkamer. Hij kijkt een beetje verdrietig.
'Wat is er, schat?'
'Nou... de Tandenfee heeft vannacht helemaal niks gebracht.'
'Oh sorry, Marijn! We zijn helemaal vergeten om een sms naar de Tandenfee te sturen! Ik zal zo even aan papa vragen of hij dat meteen even doet. Dan komt de Tandenfee komende nacht vast wel!'

Oeps...

Stoere kinderen

Veerle, Marijn en ik zijn naar de musical 'Pippi zet de boel op stelten!' geweest. Het was een erg leuke maar ook wel een beetje een spannende musical. Vooral voor Marijn. Marijn vindt boeven en piraten Heel Spannend. Zo spannend dat hij eigenlijk niet durft te kijken, maar het toch doet omdat het eigenlijk ook wel heel leuk is.

Marijn was zich tijdens de voorstelling helemaal wezenloos geschrokken van het gebrul van een piraat. Ik dacht zelfs dat hij het op een huilen zou gaan zetten. Maar ik had de situatie toch verkeerd ingeschat. Toen hij van de schrik bekomen was, vond hij het toch wel heel stoer eigenlijk. En alsof wij niet hadden gezien hoe erg hij geschrokken was, verkondigde hij na afloop luidkeels: "Ik was echt helemaal niet bang van die boeven en piraten! Ik vond ze juist kei vet!"

(Veerle was overigens nog stoerder: Die liet Antoine tandje nummer acht uit haar mond wiebelen. En deze tand zat echt nóg vaster dan tandje nummer zeven!)

En dat is ze-he-vun!

Veerle had al maaaaaaaaaanden een wiebeltand. Maar de tand wilde er maar niet uit vallen. De afgelopen dagen vond ze het echt vervelend worden want de tand klapte steeds om als ze iets in haar mond had.

Maar ja... Ze durfde 'm er ook niet uit te wiebelen. Ik mocht kijken en proberen of ik hem eruit kon pikken, maar mij lukte het ook niet. Antoine mocht niet eens bij haar wiebeltand in de buurt komen. En toch heeft hij er uiteindelijk voor gezorgd dat de tand eruit is gegaan. Hij heeft hem uit haar mond gewiebeld. Toch stoer van Veerle, he? Dat komt natuurlijk doordat ze nu een grote meid van zeven is!

Dat ze groter wordt heeft toch ook wel een klein nadeeltje... Antoine ging een sms'je naar de Tandenfee sturen. Op die manier laten wij aan de Tandenfee weten dat er weer een tand uit is. Want als we tanden onder hoofdkussens gaan leggen, dan zijn we bang dat ze kwijtraken. Veerle zat naast Antoine toen hij de sms aan het typen was.
'Zo Veerle, het sms'je is naar de Tandenfee gestuurd!'
'Niet waar, papa! Je hebt het berichtje naar Tante Natalie gestuurd!'

Oeps... ons kind kan lezen...