En dat is ze-he-vun!

Veerle had al maaaaaaaaaanden een wiebeltand. Maar de tand wilde er maar niet uit vallen. De afgelopen dagen vond ze het echt vervelend worden want de tand klapte steeds om als ze iets in haar mond had.

Maar ja... Ze durfde 'm er ook niet uit te wiebelen. Ik mocht kijken en proberen of ik hem eruit kon pikken, maar mij lukte het ook niet. Antoine mocht niet eens bij haar wiebeltand in de buurt komen. En toch heeft hij er uiteindelijk voor gezorgd dat de tand eruit is gegaan. Hij heeft hem uit haar mond gewiebeld. Toch stoer van Veerle, he? Dat komt natuurlijk doordat ze nu een grote meid van zeven is!

Dat ze groter wordt heeft toch ook wel een klein nadeeltje... Antoine ging een sms'je naar de Tandenfee sturen. Op die manier laten wij aan de Tandenfee weten dat er weer een tand uit is. Want als we tanden onder hoofdkussens gaan leggen, dan zijn we bang dat ze kwijtraken. Veerle zat naast Antoine toen hij de sms aan het typen was.
'Zo Veerle, het sms'je is naar de Tandenfee gestuurd!'
'Niet waar, papa! Je hebt het berichtje naar Tante Natalie gestuurd!'

Oeps... ons kind kan lezen...