Toneellezen

'Nu hebben we toch leuke boeken gemaakt! Het is echt wat voor Veerle. Probeer het maar eens.'

Ik krijg een boek in mijn handen geduwd. Het omslag ziet er inderdaad erg leuk uit.


Thuis wordt het boek erg enthousiast ontvangen.
'Dat ziet er leuk uit! Gaan we het meteen lezen?'

Ik twijfel een beetje. Ik heb achterop gezien dat het boek op AVI E4 is geschreven. Moet ik dat mijn meisje wel aandoen? E4 is vast veel te moeilijk voor haar. En straks vindt ze het helemaal niet leuk meer om te lezen...

Omdat ze zo enthousiast is, gaan we toch maar aan de slag. Het is de bedoeling dat we aan het begin van het hoofdstuk de rollen verdelen. We lezen om de beurt een stukje dialoog.

Mijn collega had gelijk. Veerle vindt het helemaal geweldig. Het boek is helemaal niet te moeilijk voor haar. Soms struikelt ze wel over een woord, maar dan corrigeert ze zichzelf erg snel.

Als ik 's avonds voor het slapengaan het boek pak waaruit ik haar normaal gesproken voorlees, zegt Veerle 'Zullen we samen nog een stukje uit Hier waak ik? lezen? Ik vind het zo'n leuk boek!'

Eindelijk...

Al maanden zag Marijns mond er ongeveer zo uit:


Toen de twee buitenste tandjes eenmaal uit zijn mond waren, dachten we dat het nooit lang kon duren voor de middelste tand er ook uit zou gaan. We hebben van alles geprobeerd, maar het wilde maar niet lukken. De tand bleef staan.

Ondertussen groeide de grote mensen tanden gewoon door. Die schoven netjes achter de tand door. Hierdoor kregen we helemaal geen beweging meer in de wiebeltand.

Maar vandaag was dan eindelijk de dag waarop de wiebeltand er toch uit ging. Met een beetje hulp van de tandarts.