Toneellezen

'Nu hebben we toch leuke boeken gemaakt! Het is echt wat voor Veerle. Probeer het maar eens.'

Ik krijg een boek in mijn handen geduwd. Het omslag ziet er inderdaad erg leuk uit.


Thuis wordt het boek erg enthousiast ontvangen.
'Dat ziet er leuk uit! Gaan we het meteen lezen?'

Ik twijfel een beetje. Ik heb achterop gezien dat het boek op AVI E4 is geschreven. Moet ik dat mijn meisje wel aandoen? E4 is vast veel te moeilijk voor haar. En straks vindt ze het helemaal niet leuk meer om te lezen...

Omdat ze zo enthousiast is, gaan we toch maar aan de slag. Het is de bedoeling dat we aan het begin van het hoofdstuk de rollen verdelen. We lezen om de beurt een stukje dialoog.

Mijn collega had gelijk. Veerle vindt het helemaal geweldig. Het boek is helemaal niet te moeilijk voor haar. Soms struikelt ze wel over een woord, maar dan corrigeert ze zichzelf erg snel.

Als ik 's avonds voor het slapengaan het boek pak waaruit ik haar normaal gesproken voorlees, zegt Veerle 'Zullen we samen nog een stukje uit Hier waak ik? lezen? Ik vind het zo'n leuk boek!'

Eindelijk...

Al maanden zag Marijns mond er ongeveer zo uit:


Toen de twee buitenste tandjes eenmaal uit zijn mond waren, dachten we dat het nooit lang kon duren voor de middelste tand er ook uit zou gaan. We hebben van alles geprobeerd, maar het wilde maar niet lukken. De tand bleef staan.

Ondertussen groeide de grote mensen tanden gewoon door. Die schoven netjes achter de tand door. Hierdoor kregen we helemaal geen beweging meer in de wiebeltand.

Maar vandaag was dan eindelijk de dag waarop de wiebeltand er toch uit ging. Met een beetje hulp van de tandarts.

Toch wel een beetje spannend...

Marijn kijkt erg graag televisie. En dan liefst naar (in mijn ogen) hele enge 'grote jongens' tekenfilmseries. Over monsters enzo...

Toen we een aantal maanden geleden het programma van de schouwburg zagen, werden we helemaal enthousiast toen we zagen dat de musical Dolfje Weerwolfje werd opgevoerd in de schouwburg in de buurt. Zo'n spannende musical zou Marijn erg leuk gaan vinden. Ik wist het zeker!

Marijn had er erg veel zin in. En het werd nóg leuker!
We zaten in de loge en hadden een prima uitzicht op de zaal.
'Kijk! Daar is Paul van Loon!'

Even later hoorden we geroezemoes achter ons. Paul van Loon kwam wel heel dicht bij ons in de buurt zitten.
'Paul van Loon zit achter ons, mama!'

Het licht ging uit en de musical begon. Al bij het eerste liedje deed Marijn zijn handen over zijn oren. De muziek stond veel te hard naar zijn zin. Later kroop hij helemaal weg. Eigenlijk was de musical toch wel een beetje te spannend voor hem.

Of toch niet? In de trein naar huis zat Marijn helemaal met rode wangen van de opwinding na te genieten.
'Nee, hoor... De musical was helemaal niet te spannend. De musical was Vet Cool!'

Een léuk spelletje

Tijdens het 10 minuten gesprek op school hadden we het advies gekregen van Marijns juf om met hem te oefenen met lezen. Natuurlijk willen we dat best, maar het moet wel léuk blijven. Zelf wilde ik het het liefst in een spelvorm gieten zodat hij vooral niet doorheeft dat we aan het oefenen zijn.

Maar ja... Dat mannetje van ons kan dus helemaal niet tegen zijn verlies. En dan?

Toevallig hadden we van Sinterklaas het spelletje Woord Rummikub gekregen. Marijn is dol op de normale Rummikub dus hij had al een paar keer geïnteresseerd naar de doos gekeken.

'Mama? Zullen we dit spelletje spelen?'
'Ja dat mag best, maar dat is misschien een beetje te moeilijk...'
'We kunnen het toch probéren?'

We gingen aan de slag. Om ervoor te zorgen dat het wel leuk bleef, besloten we de puntentelling compleet achterwege te laten. We probeerden gewoon zo veel mogelijk woordjes te leggen. En natuurlijk moesten niet alleen de woordjes die Marijn gelegd had gelezen worden, maar ook de woordjes die ik legde.

Marijn vond het helemaal geweldig. Hij kon al zoveel woorden lezen!

Moeite met lezen

We hebben vandaag 10-minuten gesprekken gehad op de school van Veerle en Marijn.

Wat blijkt? Zowel Veerle als Marijn hebben moeite met lezen. En ik moet toegeven, die boodschap kwam toch wel hard aan. Vooral bij mij. Toen ik zelf op school zat, was taal altijd mijn beste vak.

Van Veerle was het me inmiddels wel bekend dat het niet zo goed ging met lezen. Ze ging namelijk eind groep 3 al extra oefenen in een klein groepje. Maar Marijn is nu al in een klein groepje extra aan het oefenen.

Volgens de juf wil het automatiseren helemaal niet vlotten. Hij hakt en plakt er nog lustig op los. Bij alle woorden die hij leest. Niet alleen de woorden die nieuw zijn, maar ook de eerste woordjes die hij heeft geleerd.

De juf adviseert ons om thuis met hem te oefenen. Ja... dat proberen we wel, maar hij wil het niet. Misschien dat we het wat speelser aan kunnen pakken?

'Wij hebben educatief materiaal in overvloed in huis. Het probleem is alleen dat hij het gewoon niet wil. De maan roos vis kijkt hij nauwelijks in. En hij kan niet tegen zijn verlies. De laatste keer dat we het maan roos vis letterkasteel speelden, vloog het complete spelbord (mét toren) door de huiskamer.'
'En de boekjes van Veilig en vlot die ik heb meegegeven?'
'Ja, die wil hij af en toe wel lezen. Dat is huiswerk.'

Ondertussen blijven we zowel Veerle als Marijn iedere avond voorlezen. We willen namelijk wel bijbrengen dat (voorge)lezen (worden) erg leuk is.

Niets aan het toeval overlaten...

Stel, je bent 6 en 7 jaar oud. Het is bijna december. Papa en mama hebben bijna het voorleesboek uit. Uiteraard heb je verder helemaal geen boeken in huis ;-)

Wat doe je dan?

Nou... je stopt gewoon een briefje in je schoen:



Toch wel aardig van Veerle dat ze niet alleen aan zichzelf denkt, maar ook aan Marijn.

Sinterklaas gaat met z'n tijd mee

'Mam? Wanneer mogen we onze schoen zetten?'
'Ik heb een mailtje van Sinterklaas gehad en daarin staat dat Sinterklaas bij ons op zaterdag en woensdag langskomt.'

Om teleurstelling te voorkomen zorgen wij voor duidelijkheid in huis. En dus maken we afspraken met de Sint over wanneer hij bij ons langskomt. En om het voor onszelf zo makkelijk mogelijk te maken communiceren we met de goedheiligman via e-mail (Wij sms-en ook met de tandenfee, dus e-mailen met Sinterklaas moet ook kunnen. Die oude man gaat immers ook met zijn tijd mee.)

Veerle en Marijn hebben ook al via de digitale snelweg een liedje voor de Sint gezongen. Op de website van Sinterklaasjournaal kun je via de computer je stem op laten nemen en naar de Sint sturen. De Sint luistert meteen naar jouw liedje en geeft ook gelijk een reactie. Veerle wilde dit uiteraard meteen proberen. Heel enthousiast ging ze aan de slag. Ze was natuurlijk erg trots toen de Sint haar stem herkende. Marijn vond het allemaal een beetje spannend. Hij durfde pas nadat Veerle en ik een liedje voor de Sint hadden gezongen. Maar toen hij eenmaal zag hoe Sinterklaas op zijn liedje reageerde toen vond hij het helemaal geweldig!

(Toen Veerle voor de derde keer het filmpje zag, merkte ze overigens wel terloops op dat het volgens haar doorgestoken kaart was omdat de reactie van Sinterklaas drie keer hetzelfde was...)