Hakken en plakken

'Mam? Wat zeg ik nu? duh-e-k-buh-e-t?'
'Uhm? Wat bedoel je?'
'duh-e-k-buh-e-t Dekbed! En nu guh-o-rrrrrr-duh-ei-nnnnnn'
'Eens denken, hoor.... guh-o-rrrrrr-duh-ei-nnnnnn GORDIJN!'
'Mam? Zal ik er nog een doen?'
'Marijn... vind je het heel erg om het een andere keer te doen?'
'Waarom? Ik kan toch heel goed hakken en plakken?'
'Ja natuurlijk vind ik het hartstikke knap dat je kunt hakken en plakken. Maar de volgende keer vind ik het fijner als je dat niet op zondagochtend om half acht doet. Ik wilde eigenlijk een beetje uitslapen vandaag...'

Meidendag

Het is donderdagmiddag. Veerle heeft een vriendinnetje op bezoek. Uiteraard is Marijn er ook. Maar hij is vandaag niet welkom. Omdat hij een jongen is.

Vandaag is het -volgens Veerle dan- bij ons in huis Meidendag. Het maakt Marijn overigens niet zoveel uit wat voor dag het bij ons in huis is. Voor hem is gewoon elke dag hetzelfde. Voor hem is het elke dag Legodag. Hij ligt dan ook -zoals elke dag sinds zijn verjaardag- onder de salontafel met zijn trein te spelen.

Wat Meidendag inhoudt? Dat weten de meiden zelf ook niet. Ze lummelen eerst wat beneden rond. Veerle poeiert de achterbuurjongen die vraagt of zij, als Ninjaleider, wil komen buitenspelen af. Ze drinken een glaasje ranja en eten een koekje. Echt typische meidendingen (zoals make-uppen of verkleden) doen ze niet. De meisjes gaan naar de slaapkamer van Veerle. Even later hoor ik het liedje 'Weerwolvenbos' van Paul van Loon erg hard door het huis schallen. Ik loop naar boven om de dames erop te wijzen dat als ze de radio iets zachter zetten ze het liedje ook nog best kunnen horen. Op de slaapkamerdeur prijkt een waarschuwingsbord 'Meidenkaamer'. Jongens zijn volgens dit bord niet welkom. Spinnenwebben wel ;-)

Veerle is een haas

Sinds ik me aangesloten heb bij een loopgroepje, vind ik het eigenlijk niet meer zo heel erg leuk om alleen te gaan hardlopen. Als ik eerlijk ben, vind het hardlopen dan een beetje saai. Maar daar hebben we een oplossing op gevonden. Veerle vergezelt me op haar fiets. Reuze gezellig natuurlijk. En dan kunnen we onderweg ook nog een beetje bijpraten.

Pas geleden was Veerle ook met mij op pad. Ineens kwamen we in het bos een bekende tegen. Die riep enthousiast 'Zo jij hebt een goede haas bij je!' Veerle was een klein beetje boos. Ze dacht dat die mevrouw haar uitschold. Ik legde Veerle uit dat bij het hardlopen het woord haas gebruikt wordt voor iemand die tijdens de wedstrijd het tempo erin houdt. Uiteraard vertelde ik niet dat diezelfde haas bij een echte wedstrijd na een aantal kilometers uit de de wedstrijd stapt. Want dat zou betekenen dat ik de laatste kilometers alsnog in mijn uppie zou moeten lopen.

De omgekeerde wereld

We zijn naar de 10 minutengesprekken op school geweest. Veerle had vorige week haar rapport al meegekregen en we waren dus al voorbereid. Maar kleuters krijgen nog geen rapport dus dat was toch een beetje spannend. Vooral omdat de juffen tijdens het vorige gesprek aangaven dat Marijn wel heel erg verlegen is. Zo erg dat het hem belemmert in zijn ontwikkeling. Of nou ja eigenlijk, dat hij door zijn verlegenheid erg moeilijk te testen is.

Het eerste gesprek hadden we met de juffen van Veerle. We waren niet erg verbaasd toen ze vertelden dat alles hartstikke goed gaat met Veerle. Wat ons wel verbaasde is dat de juffen opmerkten dat Veerle heel erg goed is in rekenen. Het verbaasde ons omdat ze daar thuis eigenlijk nauwelijks interesse in toont. Veerle is thuis voornamelijk met taal in de weer en dan vooral bezig met schrijven. Oh ja en met tekenen en knutselen. Maar rekenen doet ze thuis eigenlijk niet. De juffen vertelden daarnaast dat het erg opvallend is dat Veerle zoveel weet over de meest uiteenlopende onderwerpen. We zijn uiteraard erg trots op onze kleine grote meid!

We konden meteen doorlopen naar de klas van Marijn. Ik had me wel een beetje zorgen gemaakt. Juist door het gesprek van de vorige keer. Maar het was helemaal niet nodig geweest. De juffen hadden extra aandacht besteed aan het geven van complimentjes. Hierdoor heeft hij meer zelfvertrouwen gekregen. Hij scoorde zelfs heel erg goed op het gebied van taal. Dat was dan toch nog een extra verrassing. Marijn is thuis namelijk echt de 'rekenaar' in ons gezin. En hij heeft nauwelijks interesse in taal. Hij 'leest' niet graag en 'schrijven' doet hij ook nooit.

Kortom... voor mijn gevoel is het een beetje de omgekeerde wereld. Veerle ons rekenwondertje en Marijn ons taalwondertje.

De vraag... de vraag van vandaag

Het is vrijdagavond. Ik zit over het boodschappenlijstje gebogen. Dat is ook meteen het moment waarop ik het menu voor de hele week vaststel. Uiteraard met hulp van Veerle en Marijn. Zij mogen mee bepalen wat we eten. Tot op zekere hoogte natuurlijk. Anders zouden we denk ik wel erg vaak frietjes en pizza eten...

Om de boodschappen en het koken op elkaar af te stemmen, schrijf ik op de kalender wat we wanneer eten. Dan weet iedereen meteen waar hij/zij aan toe is. Dacht ik...

'Mama? Waarom schrijf je wat we eten alleen op jouw kalender?' Veerle probeert te ontcijferen wat ik op de kalender heb geschreven. Op zich schrijf ik niet heel erg onduidelijk, maar ik kan me voorstellen dat ze het niet helemaal begrijpt. Ik pak Veerles kalender van de muur en schrijf in mijn beste schrijfletters (aan elkaar natuurlijk). Veerle bestudeert het menu. Het woord FRIET krijgt extra aandacht. Ik denk natuurlijk dat dat is omdat ze erg blij is dat er friet op het menu staat. Maar het blijkt toch een andere reden te hebben: 'Mama, je hebt de letter fffff verkeerd geschreven!' en laat me zien hoe ik die letter wel moet schrijven.

Leesbevordering met Pasen

Wat kun je als ouder allemaal doen om van je kind een lezer te maken? Ik heb hier best veel over gelezen en alles in de praktijk gebracht.

Ik geef het goede voorbeeld door zelf vaak te lezen. En dan niet alleen als ik ga slapen, maar juist in het bijzijn van de kinderen. Ik ben met Veerle en Marijn naar de bieb gegaan. Ik heb bewust geen boeken opgedrongen, maar ik heb haar zelf laten kiezen. Daarnaast wijs ik haar op haar boekenkast waar toch heel veel boeken staan te schreeuwen om gelezen te worden. En natuurlijk krijgt Veerle iedere 'maan roos vis' die verschijnt. En hoewel ze zelf kan lezen, lezen Antoine of ik haar iedere dag voor.

O.k. we hebben ons best gedaan, maar waarom vertikt ze het dan toch om te lezen? Ik weet het niet. Maar ik geef het niet op en ik blijf het proberen. Ik had me tot dan toe vooral gericht op het lezen van boeken. Maar is dat het belangrijkste? Het gaat erom dat ze oefent met lezen. En dat dat lezen hoeft niet per se uit een boek.

Daarom stonden wij met Pasen in de keuken. Ik deed aan leesbevordering! Veerle ging me helpen bij het koken. Wat gebruik je bij het koken? Juist een recept! Veerle las eerst wat er allemaal voor ingredienten in de soep moesten. Ze hielp met snijden en las vervolgens hoe we de soep moesten bereiden.

Veerle had het recept overigens erg goed gelezen. De soep was heerlijk!