Vandaag zijn we samen met Oma T. naar de stad geweest. Het was erg gezellig zo met z'n viertjes. Veerle en Marijn kregen allebei een cadeautje: Veerle Hinkel Twister en Marijn een tractor van Playmobil.
Toen we thuis kwamen, moest die tractor uiteraard meteen in elkaar gezet worden. Eerst probeerde ik er onderuit te komen. 'Nee, Marijn... wacht maar tot papa er is. Die kan dat veel beter!' Maar Marijn had iets te goed naar zijn moeder geluisterd. 'Je kunt het toch proberen, mama? Het is helemaal niet erg als het niet meteen lukt. Gewoon proberen!' Hij gaf me zelfs een bemoedigende aai over mijn bol ;-)
Dus sja... wat doe je dan? Ik pakte de bouwtekening erbij en ging met frisse tegenzin aan de slag. Marijn week niet van mijn zijde. Toen het ding er echt als een tractor uit kwam te zien zei mijn coach enthousiast: 'Zie je nou wel! Als je het maar probeert!'
Iets later bleek dat ik echt geen talent heb voor het in elkaar zetten van Playmobil. Ik had de tekening niet goed gelezen en had iets verkeerd gemonteerd. Omdat ik bang was dat wanneer ik het ding demonteerde ik het echt stuk zou maken, zei ik tegen Marijn dat het niet gelukt is. De schep aan de voorkant van de tractor kreeg ik niet gemonteerd. Marijns reactie: 'Jammer! Maar het is helemaal niet erg. Je hebt wel goed je best gedaan!!!'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten