Vorig jaar na de zomervakantie vonden wij dat het eigenlijk wel tijd werd dat Marijn zou leren fietsen. Marijn dacht daar anders over. Hij wilde niet dat de zijwieltjes van zijn 12" fietsje gehaald werden. 'Ook goed', dachten wij, 'we hebben nog tijd genoeg.'
Een paar weken geleden vroegen we aan Marijn of de zijwieltjes nu wel van zijn fietsje gehaald mochten worden. Ja, dat wilde hij wel. Vol goede moed, gingen we met hem oefenen. Mét een sjaal onder zijn oksels zodat we hem konden corrigeren als hij om dreigde te vallen. We hebben welgeteld twee dagen op een rij geoefend, toen vergaten we het weer...
Gistermiddag was het erg lekker weer. Veerle en Marijn wilden graag buitenspelen. Met hun fiets. Meestal spelen ze achter het huis op de parkeerplaats. Nu wilden ze graag aan de overkant spelen. Ik hielp hen met oversteken. Veerle was op haar fiets en Marijn op de zijne. Ik vroeg me al af wat hij in hemelsnaam met zijn fiets moest. Ik ging terug het huis binnen. Af en toe wierp ik een blik op Veerle en Marijn. Mijn verbazing was groot toen ik Marijn zag. Hij zat op zijn fiets, gebruikte hem als loopfiets om op gang te komen en... fietste zomaar weg!
Nu weet ik meteen wat we voor Marijns 5e verjaardag gaan kopen: een grotere fiets!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten