Eindelijk...

Toen ik gisteren thuiskwam van mijn werk, kwam Veerle enthousiast naar me toe gelopen. Ze steekt een boek in de lucht. 'Kijk eens! Ik mag ook!'

Het was al weken onderwerp van gesprek. Eind november mocht vriendinnetje M. het al. En een dikke week geleden mocht een vriendinnetje S. het ook. Veerle wilde het ook, maar ze moest echt nog even geduld hebben.

Het gaat om het in de klas gebruiken van het computerprogramma Een boekje open. Een boekje open is een al wat ouder programma waarmee kinderen zelfstanidg kunnen werken. Ze lezen zelf een boek en beantwoorden daarna een aantal vragen. Als de vragen goed zijn beantwoord, krijgen ze een soort 'stempel' en bij vier stempels ontvangen ze een diploma. Als je erover nadenkt is het zo simpel, maar het zorgt er wel voor dat mijn dochter ineens erg graag wil lezen.

Dat merkte ik vandaag toen Veerle uit school kwam. 'Ik heb vandaag twee boekjes gedaan in Een boekje open!. Nu hoef ik er nog maar twee!' Ik begon me toch wel af te vragen hoe ze dat voor elkaar had gekregen. Zoveel tijd hebben ze in hun lesprogramma toch niet voor vrij lezen? Of had ze tijdens het overblijven met haar neus in een boek gezeten in plaats van spelen met haar vriendinnen. Maar wat bleek nou? Ze had gewoon de vragen beantwoord van een boek dat wij samen al hadden gelezen.

Een kijken hoe lang het duurt voor Veerle thuiskomt met haar eerste leesdiploma. Ze is nu in elk geval eindelijk gemotiveerd om een boek te pakken. En dat in tegenstelling tot voorheen waarin ik braaf boeken aanreikte (sja je werkt bij een uitgeverij of niet ;-)) en ze er nauwelijks naar omkeek.