dinsdag 31 maart 2009

Heee daar is de Mama van Marijn!

Bijna 35 jaar geleden werd ik geboren. Mijn ouders gaven me de namen Sandra Mathilda. Maar dat zijn niet de enige namen die voor mij in gebruik zijn.

Toen ik nog een kind was, kwamen daar een heleboel koosnaampjes bij: Joekie, Koekie, Toetie en zelfs Koekiemonster (nou jaaaaaaaaa!) Op de lagere en de middelbare school werd ik altijd aangeduid met Het zusje van John. (jaja fijn hoor om de jongste binnen het gezin te zijn...) En in mijn woonplaats vroegen ze altijd of ik D'r ene van Stienen was.

Aan deze lijst van namen, koosnamen en aanduidingen zijn er sinds een paar jaar, twee toegevoegd: Mama van Veerle en Mama van Marijn. De eerste keer dat een kindje me aansprak met die titel was ik eigenlijk wel verbaasd. Ik kwam dat kindje niet tegen bij het kinderdagverblijf, maar gewoon in de wijk. Ik herkende het meisje niet, maar zij mij wel. En opvallend genoeg was Veerle er niet bij. Ze herkende me dus echt!

Vandaag kwam ik tijdens het hardlopen een klasgenootje van Marijn tegen. Dat meisje zag mij ook en riep 'Hee kijk mama! Daar is de mama van Marijn!'. Uhm... en wat denken ze nu van mij? Die mama van Marijn die heeft een knalrood hoofd als ze aan het rennen is? Of misschien wel gewoon 'Zoooo! Die Mama van Marijn die was sportief bezig!' Maar die aanduiding he? Die vind ik nog steeds leuk. Ik vind het echt heel erg leuk om de mama van Veerle en Marijn te zijn. (Al vind ik het nog steeds vreemd om door een mede-ouder te worden aangesproken met 'Hee, mama van Veerle, is het goed als mijn dochtertje bij jullie komt spelen?')

2 opmerkingen:

  1. Weet je nog wanneer je voor het eerst met 'mevrouw' werd aangesproken? ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oeh... da's al heeeeeeel lang geleden. Ik weet nog wel dat ik me toen ineens 10 jaar ouder voelde!

    BeantwoordenVerwijderen