Veerle mag een spreekbeurt doen. Ja, echt mag. Het is nog niet verplicht. De juf had gevraagd wie dit jaar een spreekbeurt wilden doen en toen had Veerle haar vinger opgestoken.
Als ze thuis komt is ze er helemaal vol van. Ze vindt het leuk en spannend tegelijk. Voorzichtig informeer ik of ze al weet waar ze het over gaat hebben. Nou... dat weet ze eigenlijk nog niet. Ik probeer haar een beetje te helpen. 'Misschien kun je het gaan hebben over een leuk boek?' Nou... daar heeft ze dus geen zin in.
'Ik ga wel even op de computer kijken.'
Een kwartiertje later is ze klaar met de voorbereiding. Ze heeft precies drie zinnen geformuleerd over de harp. Waar ze dat nou weer vandaan heeft? Veerle heeft duidelijk iets meer hulp nodig. Maar ja... hoe doe je dat? Het is natuurlijk wel haar spreekbeurt en het is vast niet de bedoeling dat ze een door mij geschreven verhaal uit haar hoofd leert...
'Vind je het leuk om het over een muziekinstrument te hebben? Zou je dan misschien niet beter een ander muziekinstrument kunnen kiezen? Een contrabas of een trombone misschien? Dan kun je aan Overopa vragen of hij je wil helpen. Of anders over de saxofoon? Misschien wil Tante wel helpen?'
Dat laatste is een goed plan. Vandaag was Tante op bezoek en ze hebben samen aan Veerles spreekbeurt gewerkt. Het is nog steeds een hele korte spreekbeurt, maar het begin is er!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten